Με αφορμή το βιβλίο της μαντάμ Τριερβελέρ, θυμήθηκα βιβλία άλλων πρώτων κυριών που δεν στάζουν δηλητήριο, αλλά νοστιμιά.

Ολα κι όλα. Δεν ξέρω αν το τολμήσατε, αλλά τη συνταγή για τα ντολμαδάκια της Μαρίκας Μητσοτάκη τη δοκίμασα. Κοτζάμ οικουμενική συγκυβέρνηση του 1989 ζητούσε να τα γευθεί προτού συνεδριάσει. Κοτζάμ Χαρίλαος Φλωράκης είχε να λέει. Να μην τα δοκιμάσω να δω τι τους έβρισκαν επιτέλους τόσοι πολιτικοί;

Ασε που με το βιβλίο στον πάγκο της κουζίνας μάθαινες παγκόσμια Ιστορία: Πώς διαμαρτυρήθηκε ο Τζορτζ Μπους στην Ντόρα που δεν του έστειλαν το παρθένο ελαιόλαδο όπως είχαν υποσχεθεί. Πώς τιμούσε τα γλυκά και τα κουλουράκια ο λιχούδης Χέλμουτ Κολ. Πώς έμαθε τις αγκινάρες ο Κώστας… Και δώσ’ του να δοκιμάζω, για να νιώσω στον ουρανίσκο αυτό το νόστιμο ιστορικό.

Μόνο την «ιπτάμενη συναγρίδα» –το ομολογώ –δεν τόλμησα. Τη φοβήθηκα. Σε σπίτι πρωθυπουργού να μιλάνε για συναγρίδες και δη ιπτάμενες; Τσ, τσ, τς.

Δεν μπορώ όμως να κρύψω την προσμονή μου που ετοιμάζεται νέο βιβλίο σε έτερο πρωθυπουργικό οίκο (όπου για συναγρίδες δεν ξέρουμε, αλλά για ιπτάμενες μιλούσαν). Θα είναι συνταγές απλές, καθημερινές κι απέριττες σαν της Μαρίκας; Ή συνταγές επιτυχίας και ζωής; Ποιος ξέρει.

Ομως αν η Μαρίκα που είχε μόνο έναν πρωθυπουργό κατ’ οίκον μού βγήκε τόσο νόστιμη, φανταστείτε τι συνταγές με Ιστορία υπόσχεται η κυρία Μάργκαρετ Παπανδρέου που είχε δύο στο σπίτι –με τον Γέρο της Δημοκρατίας, τρεις!

Τελευταία Νέα