Αργησαν πολύ φέτος τα μελτέμια. Καβατζάρισαν τον Δεκαπενταύγουστο και παραλίγο να μας βγάλουν ώς τα Χριστούγεννα. Παλιά το ραντεβού του Αιγαίου με τους βοριάδες ήταν φιξ. Οι ετησίες δρόσιζαν τα καλοκαίρια μας, κουνούσαν πέρα δώθε τα καράβια μας και προστάτευαν την Ανατολική Μεσόγειο από το φρυγάνισμα και την ερημοποίηση. Αν δεν καλούσαμε το πνεύμα του Θοδωρή Κολυδά θα φτάναμε άραγε στο σημείο να δούμε καμηλιέρηδες στο Σύνταγμα, σαλιγκάρια στη Σταδίου, τριφύλλια στη Σίνα, λεμονιές στην Κοραή, περικοκλάδες στου Ζόναρς, θέλω να σε ξαναδώ κατά μόνας; Οχι, μην πάει ο νους σου στο πονηρό γιατί κι εγώ, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, δεν έχω καμία απολύτως όρεξη. Κι αν σε κάλεσα εδώ είναι μόνον και μόνον για να εξετάσουμε από κοινού τις καιρικές συνθήκες κι αναλόγως να χαράξουμε την πορεία μας.

Για να μη σ’ τα πολυλογώ, δεδομένων των καταστάσεων και σελαγιζούσης της σελήνης, ήρθε νομίζω η ώρα να κάνουμε την καρδιά μας πέτρα και να δοκιμάσουμε κι εμείς το κόμμα τού «Οπου φυσάει ο άνεμος», συντομογραφικά ΟΦΑ. Για σάλιωσε λοιπόν το δάχτυλο και πες μου. Από πού σε παγώνει; Από τη μεριά του Τσίπρα ή από τη μεριά της Κεντροαριστεράς; Από τη μεριά της ΝΔ ή από τα χαλιφάτα του ορθόδοξου τόξου; Οπου και να πας θα με βρεις μπροστά σου.

Τελευταία Νέα