Oχι, λοιπόν, δεν είμαστε όλοι καθαρίστριες. Είμαστε όλοι καθαγιασμένοι.

Κοιτάξτε προς το Αιγαίο. Λίγο πιο αριστερά από το Σύνταγμα (ανάλογα με το πώς το κοιτάς). Λίγο πιο αριστερά. Στη Μύκονο. Στον όρμο της Ψαρρούς. Και ο Ρέμος, παρέα με τον «φίλο του εκεί έξω» Χούλιο Ιγκλέσιας, που ελέγχθηκε, ξαναελέγχθηκε και λειψός δεν βγήκε. Και το αγαπημένο του μυκονιάτικο στέκι, με τα 1.000 ευρώ πρώτο τραπέζι… όρμο, για μια νύχτα με τα αστέρια, τα κότερα λίγη θάλασσα, λίγη ροζέ τρίλιτρη σαμπάνια και τ’ αγόρι τους (ή το κορίτσι τους, αναλόγως). Και η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, που τη δουλειά της την έκανε κανονικά και με τον νόμο, για δύο εκατ. τζίρο, παρά θιν’ αλός. Και οι «πελάτες» εκείνης της τρελής βραδιάς… ιγκλεσιασμού, που έλαβαν απόδειξη από τις ταμειακές μηχανές για όσες ροζέ σαμπάνιες και να άνοιξαν –τη ζήτησαν δεν τη ζήτησαν. Και το ελληνικό Δημόσιο μέτρησε 500 χιλιάρικα σε ΦΠΑ.

Εξετάστε λοιπόν τη γενική εικόνα. Είμαστε ή δεν είμαστε όλοι καθαγιασμένοι; Σύννομοι; Ελεγμένοι, ξεπλυμένοι (παντιοτρόπως) και ποτέ νικημένοι;

Ας κάνουμε μια ευχή, όλοι μαζί, στην Παναγιά την Παραπορτιανή ή όποια από τις τόσες της Μυκόνου. Να παραμείνουμε καθαγιασμένοι και εκτός Μυκόνου: δεξιά, αριστερά. Στους ναούς του κεφιού. Στις συναυλιακές δραστηριότητες του καλοκαιριού. Να είμαστε όλοι ελεγμένοι και καθαγιασμένοι. Κι αν δεν… ε, τότε ας μας σφάξει ο αγάς να καθαγιαστούμε.