«Νέμεση, για όσους δεν ξέρουν, είναι η θεϊκή αγανάκτηση για κάθε τι ανθρώπινο που καταλήγει σε υπερβολή. Κάτι σαν θεϊκή αντεκδίκηση όταν η ανθρώπινη δικαιοσύνη δεν ενεργεί αποτελεσματικά. Η θεϊκή αυτή αντεκδίκηση γίνεται πολύ σπάνια και έχει πάντα τον χαρακτήρα μιας πολύ βαριάς τιμωρίας».

Ο ορισμός του ποιητή –της Θεσσαλονίκης –Ντίνου Χριστιανόπουλου για τη Νέμεση με αφορμή το βιβλίο για έναν γάμο που «ήταν κατάρα, αφού πίσω του κρύβονταν τόσες δολοφονίες, που επηρέασαν τη ζωή όλων μας». Για τον γάμο του Αριστοτέλη Ωνάση με την Τζάκι Κένεντι.

Εναυσμά του και αφορμή για τη διατύπωση αυτού του ζοφερού ορισμού είναι το βιβλίο του Βρετανού Πίτερ Εβανς και η μετάφρασή του στα ελληνικά από τη Λένα Παπαθεμελή. Για τον λόγο αυτόν βγήκε από τα παλάτια και τα χαμόσπιτα των στίχων του για να μιλήσει, για να γράψει, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, σε εφημερίδα την άποψή του για την έκδοση, ώστε να μην περάσει απαρατήρητη.

Και για να θυμίσει τη φράση της Τζάκι προς τον μεταφραστή των ποιημάτων του στα αγγλικά Κίμωνα Φράιερ «Είμαι μια πολύ συτυχισμένη», όταν τη συνάντησε παραμονές εκείνου του γάμου ως διευθύντρια του εκδοτικού οίκου Simon & Schuster.

Να είναι, άραγε, τυχαίο ότι ο ορισμός ενός ποιητή για τη Νέμεση έρχεται σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς; Που χρειαζόμαστε και επαν-ορισμούς και επίγνωση για τη Νέμεση…