Οι αποκαλύψεις για τη δράση διπλών πρακτόρων, όπως και η παρακολούθηση του κινητού της καγκελαρίου Μέρκελ από την NSA παλαιότερα, σαφώς τοποθετούν τη Γερμανία στον ρόλο του θύματος. Μιας χώρας που βρίσκεται στο στόχαστρο του Αμερικανού «Μεγάλου Αδελφού», με το δικαίωμα των πολιτών της για απόρρητες επικοινωνίες να καταπατάται συστηματικά.

Ο ρόλος του θύματος που έχει υιοθετήσει η γερμανική κυβέρνηση δεν σημαίνει ότι ταυτόχρονα έχει απαρνηθεί και τον ρόλο του θύτη. Στα μέσα Ιουνίου «ΤΑ ΝΕΑ» αποκάλυψαν στοιχεία για παρακολουθήσεις στην Ελλάδα και σε άλλες 195 χώρες και περιοχές στον πλανήτη από τις γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών, οι οποίες υπάγονται απευθείας στην καγκελαρία. Οι αντιδράσεις του γερμανού κυβερνητικού εκπροσώπου που έκαναν λόγο για «περιοχές μέσω των οποίων ενδέχεται να διέρχονται τηλεπικοινωνίες που έχουν ενδιαφέρον για τις μυστικές υπηρεσίες», ότι η λίστα «δεν περιγράφει στόχους παρακολουθήσεων του BND» και ότι «δεν ισχύει η βάση του δημοσιεύματος», διαψεύσθηκαν από νέα έρευνα των «ΝΕΩΝ» που αποδείκνυε με έγγραφα ότι οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες όντως είχαν καθορίσει την Ελλάδα ως στόχο παρακολούθησης. «Η περιοχή για την οποία πρέπει να συγκεντρώνονται πληροφορίες παραμένει καθορισμένη και αποτελείται από τα κατονομασμένα κράτη στο Παράρτημα 1», αναφερόταν σε εσωτερικό έγγραφο της BND που βρίσκεται στη διάθεση της εφημερίδας. Το Παράρτημα 1 ήταν η λίστα με τις 196 χώρες και περιοχές, στην οποία βασίστηκαν οι αποκαλύψεις των «ΝΕΩΝ».

Και δεν είναι μόνο αυτό: η γερμανική νομοθεσία υιοθετεί τις μαζικές παρακολουθήσεις «μη γερμανών υπηκόων» –συγκεκριμένα η BND επιτρέπεται να παρακολουθεί το 20% του όγκου των ξένων επικοινωνιών που διέρχονται από τηλεπικοινωνιακούς κόμβους επί γερμανικού εδάφους για λόγους «διεθνούς τρομοκρατίας». Μάλιστα, υπάρχει ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας και με τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών, με τις οποίες συνεργάζονται στενά επιτρέποντας σε αμερικανούς πράκτορες να δρουν από γερμανικό έδαφος. Ομως σε αντίθεση με την αμερικανική νομοθεσία, κατά την οποία η ιδιοκτησία των δεδομένων επικοινωνίας ανήκει στην εταιρεία ή στην υπηρεσία που τα συγκεντρώνει, η ευρωπαϊκή νομοθεσία αναγνωρίζει ως ιδιοκτήτη τον ίδιο τον πολίτη, δικαίωμα που προστατεύεται από τη Συνθήκη της ΕΕ. Από αυτή την άποψη, το γεγονός ότι η BND μοιράζεται στοιχεία με την NSA θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «κλοπή», αφού στερεί από ευρωπαίους πολίτες την ιδιοκτησία των δεδομένων επικοινωνίας τους.

Η Γερμανία δικαίως ζητάει εξηγήσεις. Θα πρέπει όμως να δώσει και η ίδια μερικές.

Τελευταία Νέα