Η συζήτηση για την Κεντροαριστερά έχει μέχρι σήμερα αναλωθεί στην επιδίωξη συμφωνιών κορυφής μεταξύ του ΠαΣοΚ και νεοπαγών κινήσεων πολιτών που στη συντριπτική τους πλειονότητα προέρχονται από τα σπλάγχνα τού και ενός κόμματος που εκκωφαντικά κατέρρευσε στις ευρωεκλογές και που ήταν αρνητικό εξαρχής σε συνεργασία. Γι’ αυτό και κανείς στην πραγματικότητα δεν πιστεύει ότι το ποσοστό που συγκέντρωσε η Ελιά στις ευρωεκλογές αντικατοπτρίζει το γνήσιο αίτημα της κοινωνίας να βρει έκφραση ανάμεσα στον δεξιό και αριστερό λαϊκισμό, ανάμεσα στις νεοφιλελεύθερες και αριστερίστικες ιδεοληψίες. Η διαχρονικά ισχυρή πλειοψηφία που ζητάει έκφραση από μία γνήσια με αναφορές προοδευτική, δημοκρατική, σύγχρονη και ενωτική παράταξη επιβεβαιώθηκε στις 25 Μαΐου ότι είναι το μεγάλο ζητούμενο. Αυτή η πλειοψηφία αποδείχθηκε ότι είναι κατακερματισμένη και επομένως για να ενωθεί δημιουργικά χρειάζεται πρώτα και πάνω απ’ όλα σαφές ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα και αναφορά στις κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις του τόπου.

Το ΠαΣοΚ αν έχει λόγο ύπαρξης στο σημερινό πολιτικό σκηνικό δεν είναι για να γίνεται το συμπλήρωμα στον νέο δικομματισμό και να αποκτούν στελέχη του υπουργικά ή άλλα οφίκια. Ούτε βεβαίως μπορεί να δικαιολογήσει την ύπαρξή του μόνο ως ο «πόλος σταθερότητας» ενός πολιτικού σκηνικού που ο κόσμος με την ψήφο του αποδοκίμασε στην ουσία και ζητά αλλαγή πορείας. Ολα αυτά είναι υλικά μιας συνταγής που ούτε έλκει ούτε πείθει ότι έχει προοπτική. Πόσω μάλλον όταν η συμμετοχή του ΠαΣοΚ στη νέα κυβέρνηση με τη ΝΔ γίνεται για άλλη μια φορά με όρους συγκεχυμένους, με προγραμματική συμφωνία την τύχη της οποίας ουδείς γνωρίζει και αν λάβουμε υπόψη το πώς εφαρμόστηκαν οι δύο προηγούμενες τι αξία μπορεί να έχει μια τρίτη; Κουρελόχαρτο έγινε η τελευταία όταν νομοσχέδια κατετίθεντο αιφνιδιαστικά χωρίς να έχει προηγηθεί καμία διαβούλευση, όπως για τον φόρο ακίνητης περιουσίας, η απελευθέρωση λειτουργίας των καταστημάτων κ.ά. Απέχουμε από την ενεργό προώθηση αλλαγών με σαφές προοδευτικό πρόσημο, όπως για παράδειγμα η αναθεώρηση του Συντάγματος –που εξαγγέλθηκε χωρίς εμάς για μας –για την καθιέρωση πάγιου εκλογικού συστήματος που δεν θα αναθεωρείται ανάλογα με συγκυριακές πολιτικές σκοπιμότητες, η αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής, η επαναοριοθέτηση των σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας με σαφή διαχωρισμό, έστω σημειολογικά, των αναχρονιστικών φονταμενταλιστικών ορκωμοσιών πίστης.

Εξίσου άτολμη είναι η παρουσία του ΠαΣοΚ ως κυβερνητικού εταίρου σε ζητήματα που αφορούν τον πολίτη και τις τοπικές κοινωνίες, όπως για παράδειγμα ο δογματισμός του «Καλλικράτη» στα μεγάλα νησιά, η σταθερή φορολογική κλίμακα, η φορολογία των ακινήτων, ο τρόπος αλλαγών και αναδιάρθρωσης της δημόσιας διοίκησης κ.ά. Καταλήγουμε να γινόμαστε παρακολούθημα μιας συγκεκριμένης στρατηγικής της ΝΔ, που όπως αποτυπώθηκε και κατά τον πρόσφατο ανασχηματισμό έχει σαφή ιδεολογικοπολιτική και εκλογική προσέγγιση στη λεγόμενη λαϊκή Δεξιά.

Εδώ είναι ακριβώς το ζητούμενο. Το ΠαΣοΚ τι προσδίδει στη νέα εκλογική στην ουσία κυβέρνηση; Την αλλαγή ενός υπουργού με έναν άλλον «περιπλανώμενο», ο οποίος καταψήφισε τον προϋπολογισμό τον οποίο θα εφαρμόσει. Η μεγάλη αδογμάτιστη προοδευτική παράταξη για να αποκτήσει και πάλι υπόσταση πρέπει να ανασυνταχθεί και να μιλήσει πολιτικά. Η κοινωνία εκφράστηκε και όποιος δεν το κατάλαβε προσποιείται απλώς και παρακολουθεί αμήχανα τα γεγονότα που τρέχουν, μεταθέτοντας την αποδοχή της πραγματικότητας: ότι η Ελιά υπήρξε δημιούργημα της ύστατης στιγμής, χωρίς πρόγραμμα χωρίς υποτίθεται επικεφαλής, αλλά όλοι ήξεραν τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια.

Οι διεργασίες αναζήτησης κάλυψης του πολιτικού κενού που είναι σε εξέλιξη στην κοινωνία τρέχουν. Η έγκαιρη πολιτική τους διάγνωση σαφώς μπορεί να προέλθει μέσα από ένα συνέδριο του ΠαΣοΚ, όπου θα δούμε τα πάντα από την αρχή. Αξίες, οράματα, πολιτικές, θέσεις, ηγετική ομάδα –στην οποία η ιδιοκτησιακή αντίληψη καλά κρατεί. Θα είναι όλα τα θέματα ανοιχτά με ατζέντα και αυτονομία.

Η κοινωνία αναμένει αλλαγές και είναι έτοιμη, το κραυγάζει, και αν δεν υπάρξουν με ρήξεις τότε είναι ιστορικά βέβαιο ότι θα τις κάνει η ίδια, και μάλιστα χωρίς εμάς, γιατί ποτέ δεν ανέχεται να επενδύσει σε ανύπαρκτες ιστορικά συνιστώσες και μάλιστα του μηδέν συν κατιτίς τοις εκατό. Η προοπτική του χώρου μας υπάρχει ή θα υπάρξει στη συνεύρεση των ιστορικών ρευμάτων του Κέντρου και της ανανεωτικής Αριστεράς, χωρίς βεβαίως τη λαϊκίστικη πτέρυγά τους. Ετσι θα θεμελιωθεί το νέο Ελληνικό Δημοκρατικό Κόμμα.

Ο Νίκος Σηφουνάκης είναι βουλευτής Λέσβου του ΠαΣοΚ