Αναζήτηση
Η συνεδρίαση της Βουλής, στην αρχή της εβδομάδας, ήταν αποκαλυπτική της τακτικής που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της έλλειψης επιχειρημάτων και θέσεων που χαρακτηρίζουν την πολιτική του. Διαβλέποντας ότι η σταθεροποίηση και ανάκαμψη της οικονομίας θα τον φέρει σε δυσχερή θέση, προσπάθησε με νομικίστικα μέσα και συνδικαλιστικά τερτίπια φοιτητικών αμφιθεάτρων του πρόσφατου παρελθόντος να επιτύχει την ακύρωση των συμφωνιών με τους δανειστές μας, με συνέπεια την άτακτη χρεοκοπία της χώρας μετά τον Μάιο.
Η συμπεριφορά του κ. Τσίπρα επανέφερε στη μνήμη μας την τακτική των ταγμάτων εφόδου της Αριστεράς στα Πανεπιστήμια, όταν στο όνομα του «λαϊκού κινήματος» εισέβαλλαν στις αίθουσες Συγκλήτων και συνελεύσεων των Σχολών, αλλά και στα γραφεία πρυτάνεων, προκειμένου να αποτρέψουν τη λήψη αποφάσεων, να τρομοκρατήσουν και να εκβιάσουν. Ο κ. Τσίπρας θυμήθηκε τα χρόνια που, ως επικεφαλής του 15μελούς στο Λύκειο και φοιτητής στο ΕΜΠ, ηγείτο καταλήψεων και διάλυσης συνεδριάσεων πανεπιστημιακών οργάνων.
Το γεγονός ότι όλες οι μεταρρυθμίσεις που αναφέρονται στο πολυνομοσχέδιο δεν εφαρμόστηκαν σταδιακά από το 2010 έως σήμερα οφείλεται στη διστακτικότητα των κυβερνήσεων να αντιταχθούν στο πελατειακό κράτος που τα κόμματα (δεξιά και αριστερά) δημιούργησαν και στις μεγάλες αντιστάσεις των συντεχνιών. Εστω και την τελευταία στιγμή, τα κυβερνητικά κόμματα διαπίστωσαν ότι θα πρέπει να παραμεριστούν οι δισταγμοί.
Ομως, ακόμη και σήμερα, τα κόμματα και οι συντεχνίες αδυνατούν να αντιληφθούν ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να διατηρούμε ως κοινωνία τις παραδοσιακές δομές και τα παραδοσιακά επαγγέλματα στην έκταση που το πράτταμε τη δεκαετία του 1970. Ιδιαίτερα σήμερα που οι συνήθειες και οι ανάγκες έχουν διαφοροποιηθεί. Πρέπει άμεσα να διοχετευθούν παραγωγικές δυνάμεις και πόροι στην παραγωγή προϊόντων υψηλής τεχνολογίας, τα οποία στο σύνολό τους σήμερα εισάγονται από άλλες χώρες. Είναι απαράδεκτο να εισάγονται το 2014 η πλειονότητα των 70.000 στα πανεπιστήμια και η μειοψηφία στα ΤΕΙ, τη στιγμή που η χώρα δεν έχει ανάγκη από μηχανικούς, γιατρούς, δικηγόρους, αλλά από τεχνολόγους και εξειδικευμένους τεχνίτες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης διαμαρτύρονται γιατί, όπως ισχυρίζονται, με το άνοιγμα των επαγγελμάτων θα κλείσουν φαρμακεία, δικηγορικά γραφεία, καταστήματα λιανικού εμπορίου και εστίασης, και δεν ξέρω τι άλλο. Δεν μας λένε όμως ότι το Βέλγιο με πληθυσμό τον ίδιο με αυτόν της χώρας μας δαπανούσε ετησίως 2,9 δισ. ευρώ για φαρμακευτική περίθαλψη, τη στιγμή που η Ελλάδα δαπανούσε περίπου 5,9 δισ. Αποσιωπούν ότι η Ελλάδα δαπανούσε 7,8 δισ. ετησίως για ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη τη στιγμή που η Ισπανία των 44 εκατομμυρίων κατοίκων δαπανούσε κάτι λιγότερο από 13 δισ. Δεν προβληματίζονται από το γεγονός ότι το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου ήταν το 2012 στα 20 δισ., λόγω εισαγωγής αναγκαίων στην πλειονότητά τους αλλά μη παραγομένων στη χώρα μας προϊόντων;
Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για ανάπτυξη και καταπολέμηση της ανεργίας, αποσιωπώντας ή μη αντιλαμβανόμενος ότι αυτή θα γίνει πράξη μόνο με επενδύσεις ιδιωτών για τη δημιουργία επιχειρήσεων που θα παράγουν ανταγωνιστικά προϊόντα και θα δημιουργήσουν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.
Οι επενδύσεις, όμως, ιδιωτικών κεφαλαίων προϋποθέτουν σταθερότητα στην πολιτική σκηνή και συμφωνία συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης επί ενός ελάχιστου κοινού προγράμματος. Σε πρόσφατη τριήμερη εκδήλωση ινστιτούτου στη Γερμανία οι επενδυτές είπαν ότι το 2013 οι ξένες επενδύσεις στην Πορτογαλία ανήλθαν σε 12 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ στην Ελλάδα μόλις σε 1,2 δισ. Ο λόγος ήταν ότι στην μεν Πορτογαλία συμπολίτευση και αντιπολίτευση ομονόησαν επί ενός κοινού προγράμματος εξόδου από την κρίση, ενώ στην Ελλάδα η αξιωματική αντιπολίτευση διακηρύσσει ότι, όταν καταλάβει την εξουσία, θα εκδιώξει τους επενδυτές και θα επαναφέρει τις επιχειρήσεις υπό κρατικό έλεγχο. Αυτό φυσικά αποβαίνει εις βάρος, πρωτίστως, των φτωχών στρωμάτων της κοινωνίας και των ανέργων.
Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συμπεριφέρεται ακόμη ως κόμμα διαμαρτυρίας του 4% ενώ η κοινωνία δεν αρκείται στην παροχολογία και τον λαϊκισμό, αφού αρχίζει πλέον να πιστεύει ότι το Μνημόνιο με τη δανειακή σύμβαση ήταν αναγκαίο για την αποφυγή της άτακτης χρεοκοπίας.
Ο Ιωακείμ Γρυσπολάκης είναι καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης
