Με δήλωσή του ο Γιώργος Παπανδρέου τάχθηκε εναντίον της τροπολογίας που αλλάζει την ημερομηνία διεξαγωγής των αυτοδιοικητικών εκλογών του Μαΐου και ταυτόχρονα στερεί το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι από τους νόμιμους μετανάστες. Πολύ ωραία!

Oμως, εξ όσων προκύπτουν από τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών, ο πρώην πρωθυπουργός είναι και βουλευτής. Θα πάει στη Βουλή για να εκθέσει τα –πολύ σωστά –επιχειρήματά του; Η κατάληξη της δήλωσής του, «σε ό,τι με αφορά, καμία οπισθοδρόμηση δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ ανεκτή, πόσω μάλλον σε ζητήματα αρχών», ποια αξία έχει αν δεν προσέλθει να καταψηφίσει το νομοσχέδιο; Δεν νομοθετεί ο Μιχελάκης, οι βουλευτές νομοθετούν. Πώς όσοι επικρίνουν ένα κακό νομοσχέδιο περιμένουν να μη γίνει νόμος, όταν οι ίδιοι απουσιάζουν από την ψηφοφορία;

Αυτό το μοντέλο κοινοβουλευτικού εκπροσώπου χωρίς κοινοβουλευτική παρουσία, βουλευτή χωρίς Βουλή και πολιτικού της χώρας χωρίς δράση στη χώρα, το οποίο λανσάρει ο πρώην πρωθυπουργός, βάζει στο περιθώριο το Κοινοβούλιο. Αλλά οι βουλευτές δεν είναι σχολιαστές. Είναι νομοθέτες. Δουλειά τους να βρίσκονται στη Βουλή και να ψηφίζουν νόμους ή να ελέγχουν την εκτελεστική εξουσία. Από το βήμα…

Η κοινοβουλευτική εργασία δεν γίνεται με δηλώσεις δημοσίων σχέσεων, αλλά διά της ψήφου και της αυτοπρόσωπης παρουσίας. Συνεπώς, όποιος δεν θέλει –η δεν μπορεί –να ανταποκριθεί στα καθήκοντα του βουλευτή δεν έχει παρά να παραδώσει την έδρα του στον επόμενο. Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται ο πρώην πρόεδρος του ΠαΣοΚ τον ρόλο του ως βουλευτή δεν στερεί μόνο από την εθνική αντιπροσωπεία κάποιον που θα ήταν χρήσιμος λόγω της διαδρομής του, αλλά και από τον Νομό Αχαΐας τον μόνο βουλευτή που εξέλεξε το κόμμα του για να εκπροσωπεί τους πολίτες του.

Το ενδεχόμενο επιχείρημα ότι ο Παπανδρέου κινείται στον διεθνή χώρο και προβάλλει την Ελλάδα δεν ισχύει, επειδή, απλούστατα, ουδείς τού ανέθεσε να κάνει αυτή τη δουλειά. Μπράβο του αν θέλει να την κάνει εθελοντικά, αλλά τη θέση στη Βουλή γιατί την κρατάει;

Φυσικά, δεν είναι μόνο ο Παπανδρέου που αντιμετωπίζει τη βουλευτική ιδιότητα ως πάρεργο. Αλλά στην περίπτωσή του συναντάμε την πιο συστηματική ακύρωσή της υπέρ αλλότριων ενασχολήσεων… Και όπως έλεγε ο αμερικανός συγγραφέας Αμβρόσιος Μπιρς, «η απουσία διαγράφει τους ανθρώπους –δεν έχουμε απόντες φίλους».