Η ουσία των εκλογών για τον ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει στο τραπέζι σήμερα, στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, προκειμένου να προετοιμαστεί για την αυριανή σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής. Το θέμα και στις δύο συνεδριάσεις αφορά τις υποψηφιότητες που θα υποστηριχθούν στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, στις οποίες το κόμμα της Κουμουνδούρου μέχρι στιγμής έχει από όλα εκτός από… υποψηφίους. Στην πραγματικότητα αυτό που κρίνεται είναι το εσωκομματικό κύρος του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα (φωτογραφία), ο οποίος έβαλε ψηλά τον πήχη στον εαυτό του όταν ζήτησε προ ημερών να στρατευθούν, τουλάχιστον στις περιφέρειες και στους μεγάλους δήμους, πρώτα ονόματα του κόμματος, καθόσον «η μάχη είναι πολιτική». Εύκολα το λες, πώς το κάνεις, όμως; Αντε να πείσεις τον Γ. Σταθάκη να πάει υποψήφιος περιφερειάρχης στην Κρήτη ή την Ολγα Γεροβασίλη, βουλευτίνα απότην Αρτα, να εκτεθεί ως υποψήφια περιφερειάρχης Ηπείρου. Δύο παραδείγματα έφερα, δεν αναφέρομαι σε ονόματα υποψηφίων –διότι δεν υπάρχουν, άλλωστε. Λογικό, εν μέρει. Οταν βεβαιώνεις ότι είσαι προ των πυλών της εξουσίας ο άλλος έχει κατά νου το χαρτοφυλάκιο που θα διεκδικήσει –δεν θα τρέχει στις γειτονιές για δήμαρχος. Χώρια που ορισμένοι νομίζουν ότι πάνε να τους ξεφορτωθούν με το να τους αποθηκεύσουν στους δήμους και στις περιφέρειες.

Το καλύτερο πάντως το είπε σε μια παρέα συριζαίων πρώην πασόκος, που λοξοκοιτάζει προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Μεταξύ σοβαρού και αστείου πρότεινε ότι αν θέλει να βγάλει στο κλαρί τα μεγαλοστελέχη του ο Τσίπρας πρέπει να δώσει το παράδειγμα ο ίδιος, θέτοντας υποψηφιότητα στον Δήμο Αθηναίων, που τον ξέρει κιόλας. Δεν είναι άσχημη ιδέα. Το συνηθίζουν και στη Γαλλία οι εν αναμονή πρωθυπουργοί, άλλωστε…