Αναζήτηση
«Δεν θα μου πει κανένας σε ποια εκδήλωση θα πάω» απάντησε ο πρώην γραμματέας της ΔΗΜΑΡ Σπύρος Λυκούδης στις παρατηρήσεις που δέχθηκε σε συνεδρίαση της ηγετικής ομάδας του κόμματός του επειδή παρέστη, περίπου ως τιμώμενο πρόσωπο, σε εκδήλωση της κίνησης των 58. Λογικό ακούγεται –αλίμονο αν για να πάει κάποιος σε εκδήλωση πρέπει να παίρνει άδεια. Είναι όμως και σωστό;
Ας ανασύρουμε μια ιστορία που μας πάει 21 χρόνια πίσω, σε ένα πολιτικό σκηνικό με το ΠαΣοΚ στην αντιπολίτευση και τη Μαρία Δαμανάκη, που διακρίνεται σήμερα στην Ευρώπη ως μέλος της Κομισιόν, πρόεδρο του τότε Συνασπισμού.
Είναι μια σκληρή περίοδος με τις μνήμες του 1989 και του Ειδικού Δικαστηρίου ακόμη νωπές και τον Ανδρέα Παπανδρέου να καταγγέλλει «κεντροδεξιά σενάρια» που είχαν ως επιδίωξη, κατά την εκτίμησή του, τη διάλυση του ΠαΣοΚ.
Σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον υπήρξε απαγορευτικό παρουσίας για τα στελέχη του Κινήματος στο συνέδριο του Συνασπισμού και το δέχθηκαν όλοι, πλην ενός. Ο Κώστας Σημίτης έστειλε προσωπικό μήνυμα. Την επομένη ο Παπανδρέου υπαγόρευσε στο γραφείο Τύπου ανακοίνωση διαγραφής του.
Αν δεν έσπευδαν ο Λαλιώτης με τον Χυτήρη να τον μεταπείσουν, ο μετέπειτα πρωθυπουργός θα είχε τεθεί εκτός ΠαΣοΚ και ενδεχομένως οι κατοπινές εξελίξεις θα έπαιρναν άλλη τροπή. Κανείς πάντως δεν διανοήθηκε να ψέξει τον Ανδρέα Παπανδρέου για την πρόθεσή του.
Τηρουμένων των αναλογιών, η ΔΗΜΑΡ –κινούμενη μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ ως υπαρκτός φορέας της Κεντροαριστεράς στη Βουλή –δέχεται ασύμμετρες επικρίσεις για τη θέση της απέναντι στους 58. Η οποία ωστόσο ελήφθη στο ανώτατο δυνατό επίπεδο: στο συνέδριο που δεσμεύει τους πάντες σε ένα κόμμα.
Ευλόγως ο Φώτης Κουβέλης δυσφορεί όταν ένα στέλεχος, προσωπικός φίλος του και πρώην γραμματέας, περνάει τη γραμμή που θα έπρεπε να υπάρχει απέναντι σε μια πολιτική κίνηση που επιδιώκει τον διεμβολισμό ή διάλυση της ΔΗΜΑΡ, διά της προσχώρησής της σε άλλο σχήμα.
Διά του συγχρωτισμού με τους 58 ο, αξιοπρεπής στην πολιτική διαδρομή του, Λυκούδης έδωσε λαβή για νέες επιθέσεις κατά του κόμματός του. Στην Αριστερά αυτό συνήθως ήταν θέμα για αυτοκριτική, όχι για επίκληση δικαιώματος –που ούτως ή άλλως έχει. Οταν ανήκεις σε ένα κόμμα αποδέχεσαι κάποιους περιορισμούς. Εκτός αν θέλεις αυτό που έλεγε ο αμερικανός στρατηγός Ντάγκλας Μακάρθουρ: «Να σε θυμούνται για τους κανόνες που παραβαίνεις».
