«Δεν γίνεται να παίζεις σε έναν τέτοιο χώρο και να μην έχεις τρακ», είχε δηλώσει κάποτε η Αντιγόνη Βαλάκου. «Κάθε φορά που έπαιζα στηνΕπίδαυροένιωθα σαν να πήγαινα στον άλλο κόσμο και να ερχόμουν πίσω».
Ηλέκτρα, Ιφιγένεια, Μήδεια αλλά και Αντιγόνη, όπως και το όνομά της, ήταν κάποιοι από τους ρόλους (στα περισσότερα από 120 έργα) που ερμήνευσε η ηθοποιός, η οποία έφυγε από την ζωή σε ηλικία 83 ετών. Ενας από τους πρώτους της κινηματογραφικούς ρόλους ήταν το 1959 στην ταινία «Κρυστάλλω», σε σενάριο Νίκου Φώσκολου, του σκηνοθέτη που –σύμπτωση –απεβίωσε πριν από λίγες ημέρες. Το κύκνειο άσμα της ήταν το 2011 στο Αγγέλων Βήμα ως Μαντάμ Φλο, στο ομώνυμο έργο του Στίβεν Τέμπερλεϊ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Καραμίχου.
Στη γενέτειρά της λειτουργεί το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, το θέατρο που φέρει εδώ και χρόνια το όνομά της και που χθες ανάρτησε στην σελίδα του στο facebook: «Ηπόλη της Καβάλας αποχαιρετά μία από τις κορυφαίες ελληνίδες ηθοποιούς, μία εξαιρετική εκπρόσωπο της δραματικής σκηνής που γεννήθηκε στην πόλη μας. Η Καβάλα θα τη θυμάται και θα την τιμά πάντα, με τον θεατρικό παλμό της πόλης να χτυπά αδιάκοπα στο μοναδικό θέατρό της».
Υστερα από πορεία 60 χρόνων στο θέατρο, αν και της είχε προταθεί πολλές φορές να γράψει την αυτοβιογραφία της, είχε αρνηθεί καθώς δεν το θεωρούσε «κάτι σημαντικό». Γεννήθηκε το 1930 στην Καβάλα και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1946, όπου σπούδασε στο Θεατρικό Σπουδαστήριο του Βασίλη Ρώτα. Το 1949 έκανε την πρώτη της εμφάνιση με τον θίασο του Ρεαλιστικού Θεάτρου του Αιμίλιου Βεάκη με το έργο «Το νυφιάτικο τραγούδι» του Νότη Περγιάλη, στον ρόλο της Τριανταφυλλιάς. Συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης – Κάρολος Κουν (1949-50) στο έργο «Ο θάνατος του εμποράκου», με τον θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη (1950-51) και τον επόμενο χρόνο διακρίθηκε ως ενζενί με τον θίασο Μανωλίδου – Αρώνη – Χατζίσκου. Ακολούθησαν συνεργασίες με το Εθνικό Θέατρο σε περισσότερες από 40 παραστάσεις, από το 1952, όταν πρωτοεμφανίστηκε ως Περντίτα στο «Χειμωνιάτικο παραμύθι» του Σαίξπηρ, έως τον τελευταίο θρίαμβό της το 2007 στον ρόλο της Μάνας Κουράγιο, στο ομώνυμο έργο του Μπρεχτ. Επίσης, δίδαξε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου για δύο δεκαετίες.
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε κυρίως σε αισθηματικά και κοινωνικά δράματα, όπως «Οι ουρανοί είναι δικοί μας», «Γκόλφω» «Το αμαξάκι», «Της τύχης τα γραμμένα», «Κρυστάλλω», «Χαμένα όνειρα», «Ο δρόμος με τις ακακίες», «Ο μετανάστης» κ.ά. Το 1958 τιμήθηκε με το έπαθλο Μαρίκα Κοτοπούλη για «Το ημερολόγιο της Αννας Φρανκ».
Στο ραδιόφωνο έλαβε μέρος σε θεατρικές εκπομπές, ενώ έκανε και εμφανίσεις στα σίριαλ «Περί ανέμων και υδάτων» (2000) και «Ξένος ανάμεσά μας» (2005).
