Ο Θέμης Κοτσιφάκης, ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ, είναι επικριτικός όταν αναφέρεται στο νέο νομοσχέδιο για τη Μέση Εκπαίδευση. Σε χθεσινή συνέντευξή του ισχυρίζεται ότι αν γίνει νόμος θα μετατρέψει το λύκειο σε εξεταστικό κέντρο, θα διαλύσει την τεχνική εκπαίδευση και θα αφυδατώσει τις παρεχόμενες γνώσεις. Και για να μην αφυδατωθούν οι παρεχόμενες γνώσεις, προτείνει να συγκροτηθεί ενιαίο μέτωπο εργαζομένων του Δημοσίου που θα ανατρέψει τα Μνημόνια και τη λιτότητα.

Η αλήθεια είναι ότι η γλώσσα του συνδικαλιστή δεν είναι αφυδατωμένη αλλά συμπυκνωμένη. Συμπυκνώνει την κοινοτοπία της συνδικαλιστικής αργκό: γκρίνια, ερήμην της πραγματικότητας κριτική, απειλές για απεργία. Οχυρωμένος πίσω από κεκτημένα, αντί να επισημάνει ακόμα και τα στοιχειώδη για τους ωρομίσθιους, τους αναπληρωτές και τους νεοδιορισμένους, οι οποίοι όντως χρειάζονται την αλληλεγγύη του σωματείου τους, παριστάνει ότι θα λυτρώσει τη χώρα από τα Μνημόνια. Και, πάντως, αδυνατεί να δει τα χάλια της εκπαίδευσης, την οποία θα έπρεπε να υπηρετεί.

Η ουσία είναι ότι η Μέση Εκπαίδευση, από δεκαετίες, έχει πάψει να είναι αυτόνομη εκπαιδευτική βαθμίδα. Οι μαθητές περνούν από το σχολείο όπως οι ταξιδιώτες των τρένων από τους σταθμούς. Ελάχιστα μαθαίνουν και ακόμα πιο ελάχιστα κρατάνε. Εχουν προορισμό, σχολές, πτυχία, διορισμούς, αλλά από το ταξίδι λίγα πράγματα τους μένουν. Το σχολείο όμως είναι ακριβώς αυτό που καταγγέλλει ο συνδικαλιστής: εξεταστικό κέντρο –και ούτε, αφού αυτό τον ρόλο αναλαμβάνουν τα φροντιστήρια.

Η διαρθρωτική αυτή αδυναμία, γίνεται προσπάθεια, με διάλογο που έχει αρχίσει πριν και από την κρίση, να διορθωθεί: Διαμαντοπούλου, Μπαμπινιώτης, Αρβανιτόπουλος, Παπαθεοδώρου και, τώρα, ο (εικονιζόμενος) καθ’ ύλην αρμόδιος Συμεών Κεδίκογλου έχουν εργαστεί πολύ προκειμένου να εξασφαλιστούν συναινέσεις για ένα σχολείο διαφορετικό. Καλύτερο. Αποτέλεσμα διαλόγου, αποκλίσεων αλλά και συγκλίσεων ήταν το τελικό κείμενο του νομοσχεδίου. Ακόμα και αν, μετά την ψήφισή του, μέρος των μαθητών προσανατολιστεί προς την επαγγελματική και τεχνική εκπαίδευση, θα είναι επίτευγμα: η Παιδεία προσαρμόζεται στην πραγματικότητα. Λίγο είναι;

Και αν η μείωση του αριθμού των εξεταζόμενων μαθημάτων, μαζί με την αύξηση των ωρών διδασκαλίας τους, αποτελέσει πλήγμα στο φροντιστήριο, και αυτό θα είναι μεγάλο επίτευγμα –ιδίως σε μια πραγματικότητα όπου η δωρεάν παιδεία μόνο τύποις είναι δωρεάν. Για να πετύχουν όμως αυτοί οι στόχοι χρειάζεται να βάλουν πλάτη και οι εκπαιδευτικοί. Χρειάζεται προσπάθεια, δουλειά με τους μαθητές, υπέρβαση μαζί τους των κλισέ της παπαγαλίας… Για όλα αυτά, βεβαίως, οι εκπαιδευτικοί θα αξιολογούνται. Ετσι συμβαίνει στον ανταγωνιστικό κόσμο –και έτσι ανεβαίνει το επίπεδο.

Σε λίγες ημέρες ο Συμεών Κεδίκογλου θα φέρει το νέο νομοσχέδιο στη Βουλή για ψήφιση. Μόνο οι οχυρωμένοι στην ακινησία, στα κεκτημένα και σε ένα εύκολο ρόδινο παρελθόν (για τη νομενκλατούρα που το απολάμβανε, όχι για όλους) έχουν λόγο να το πολεμήσουν. Θα ηττηθούν, διότι απλώς το αίτημα της κοινωνίας είναι σαφές: καλύτερο, αποτελεσματικότερο, φθηνότερο και πιο σύγχρονο σχολείο.

Τελευταία Νέα