Στην πολιτική οι λέξεις και οι ιδέες κινούν τα πράγματα. Αλλά όταν δεν ανταποκρίνονται σε υπαρκτά δεδομένα, στο τέλος ρίχνουν το καράβι στην ξέρα. Το διαπιστώσαμε με τους ρυθμούς ανάπτυξης που «επιτύγχαναν» επί χρόνια οι κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή. Αυτό που εμφανιζόταν ως ανάπτυξη δεν ήταν παρά οι κοινοτικές εισροές και η υπαμειβόμενη μαύρη εργασία των μεταναστών.

Πραγματικά βιώσιμη ανάπτυξη δεν υπήρξε. Και ύστερα ήλθαν οι μέλισσες…

Η ύφεση έκτοτε είναι ασυγκράτητη και οι στρόφιγγες των αγορών χρήματος παραμένουν κλειστές. Αλλά η κυβέρνηση Σαμαρά επιστρέφει θριαμβευτικά στο παιχνίδι ιδεών και λέξεων χωρίς αντίκρισμα.

Πρόκειται για το νέο κυβερνητικό σύνθημα: «Μεταρρυθμίσεις – πλεόνασμα – έξοδος στις αγορές το 2014». Συναρπαστικό, αλλά μακριά –ακόμη –από την πραγματικότητα. Για την ακρίβεια είναι ακόμη ασκήσεις επί χάρτου.

Ο Στουρνάρας, για παράδειγμα, χαμογέλασε επειδή στο δεύτερο εξάμηνο του 2013 μειώθηκε η ύφεση κατά μία μονάδα. Πράγματι. Αλλά ότι «πάμε για έξοδο από την ύφεση» είναι προς το παρόν σόφισμα. Τι σημαίνει ότι το πρώτο τρίμηνο η ύφεση ήταν 5,6% και στο δεύτερο 4,6%; Γιατί να μην πούμε ότι το πρώτο εξάμηνο του έτους ήταν 5,1% –και με τις υγείες μας;

Κάπως έτσι πλασάρεται το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα στον τρέχοντα προϋπολογισμό. Τι νόημα έχει να κάνουν ταμείο στους επτά μήνες –σαν να πρόκειται για πρώτο τοκετό; Το πλεόνασμα των 2,6 δισ. ευρώ –που ανακοίνωσε ο Σταϊκούρας –πέντε μήνες πριν κλείσει το έτος, απλώς δημιουργεί αντικατοπτρισμούς στην έρημο.

Τα πράγματα δεν είναι όπως εμφανίσθηκαν. Πώς είναι; Το περιέγραψε με 42 λέξεις το οικονομικό ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ»: «Η μεταφορά κερδών των ευρωπαϊκών κεντρικών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα ύψους 1,5 δισ. ευρώ, αλλά και οι αυξημένες εισπράξεις κονδυλίων του ΕΣΠΑ, έδωσαν ανάσα τον κρατικό προϋπολογισμό, με αποτέλεσμα το επτάμηνο Ιανουάριος – Ιούλιος 2013 να σημειώσει πρωτογενές πλεόνασμα 2,567 δισ.».

Βάλτε και ότι το κράτος δεν πληρώνει ή ότι στους κυβερνητικούς υπολογισμούς δεν συμπεριλαμβάνονται ΟΤΑ, Ταμεία, τοκοχρεολύσια και αλλά βαρέλια δίχως πάτο και πάει η μαγική εικόνα.

Το πιο κοντινό σε συμπάθεια προς την κυβέρνηση που μπορεί να πει κανείς είναι ότι το ενδεχόμενο του πρωτογενούς ελλείμματος παίζεται. Μπορεί να υπάρξει. Αν μιλάμε για υγιές πλεόνασμα και όχι για δημιουργική λογιστική. Αλλιώς θα προκύψει μια ωραιότατη οπή εντός του ύδατος και οι αγορές δεν θα «αγοράσουν».

Θα ήταν λοιπόν πιο ασφαλές για την κυβέρνηση να περιμένει ώς το τέλος της χρονιάς προτού μιλήσει για πλεόνασμα και υφεσιακή ανάσχεση. Ή όπως θα έλεγε ο Μαρκ Τουέιν: «Μάζεψε πρώτα όλα τα στοιχεία και μετά μπορείς να τα διαστρεβλώσεις όσο θέλεις».