«Πού πάει ο κύριος;». Κάτι τέτοιο στο πιο νορβηγικό του φανταζόμαστε ότι ρωτούσε ο Γιενς Στόλτενμπεργκ, Πρωθυπουργός της Νορβηγίας, τους επιβάτες στο ταξί του, στην περίφημη πλέον μεταμόρφωσή του σε ταξιτζή για μία ημέρα, ενόψει των εκλογών στη χώρα του, στις 9 Σεπτεμβρίου. Στα ταξί, είναι η αλήθεια, δείχνουν προτίμηση πολλοί σύγχρονοι πολιτικοί όταν θέλουν να υπενθυμίσουν ότι είναι ΚΑΙ απλοί άνθρωποι. Ο νέος Πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ λέγεται ότι μία ημέρα που είχε πολύ νέφος στο Πεκίνο εγκατέλειψε την επίσημη λιμουζίνα και μπήκε σε ένα ταξί για να ρωτήσει τον οδηγό την άποψή του για τη μόλυνση, ενώ μανία με το ταξί φαίνεται να έχει και ο Βασιλιάς Αμπντάλα της Ιορδανίας που λέγεται ότι συχνά το οδηγεί για να μαθαίνει τι πιστεύουν οι πολίτες. Αλήθεια ή επικοινωνιακά ψέματα, οι ηγέτες, ακόμη και όταν δεν αισθάνονται ίσοι με τους ψηφοφόρους τους, θέλουν τουλάχιστον να δείχνουν ίσοι. Και τι πιο εύκολο από τη μονή ταρίφα.

Κάθε εποχή, βέβαια, είχε τα δικά της. Ο Νέρων, που δεν νοιαζόταν ιδιαίτερα για τις δημοσκοπήσεις και τη δημοφιλία του, προτιμούσε να τρομοκρατεί τους πολίτες. Μεταμφιεζόταν και συνοδευόμενος από τραμπούκους γυρνούσαν στους δρόμους και έκαναν επιθέσεις σε περαστικούς. Τον 9ο αιώνα ο βασιλιάς των Αγγλοσαξόνων Αλφρέδος ο Μέγας μεταμφιέστηκε σε αγρότη για να μη συλληφθεί από τους Βίκινγκ αλλά αργότερα ξαναμεταμφιέστηκε σε μουσικό και μπήκε στο στρατόπεδό τους για να κατασκοπεύσει. Ο ρώσος τσάρος Πέτρος ο Μέγας γύρισε την Ευρώπη, τον 17ο αιώνα, μεταμφιεσμένος σε απλό ναύτη για να μάθει τα μυστικά της ναυπήγησης.

Εμείς εδώ, η αλήθεια είναι, δεν είχαμε τη χαρά να απολαύσουμε κάποιον από τους ταγούς της χώρας σε καθημερινή εργασία: ντιλιβερά, υπάλληλο σε σουπερμάρκετ, τραπεζικό, πωλητή σε κατάστημα –σε πολλούς ρόλους θα θέλαμε να τους δούμε, έστω και για λίγο. Κυρίως όμως θα θέλαμε να απολαύσουμε τις αντιδράσεις των πελατών. Μια και το φτιάξαμε στο μυαλό μας, όμως, ας το πάμε και λίγο παραπέρα. Ας φανταστούμε υπουργούς να προσπαθούν να ισοσκελίσουν έσοδα-έξοδα ενός εστιατορίου για έναν μήνα, πληρώνοντας τους ατελείωτους φόρους που έχουν επιβάλει, καρδιοχτυπώντας για το αν θα μπουν πελάτες, ψάχνοντας τρόπο να επιβιώσουν επαγγελματικά. Πολύ αμφιβάλλω αν η επιχείρηση θα έβγαζε τα έξοδά της εκείνον τον μήνα…

Μόνη παρηγοριά στη σίγουρη αποτυχία ο Σοπενάουερ: «Ούτως ή άλλως, η ζωή είναι μια επιχείρηση που δεν βγάζει τα έξοδά της».

Τελευταία Νέα