Η ιστορία της κρατικής τηλεόρασης είναι μια ιστορία από αλλεπάλληλες ήττες. Ταγμένη να προασπίζει την αντικειμενικότητα, τη λογιοσύνη, τον πολιτισμό, τη γλώσσα και το μέτρο, ατύχησε σε όλα. Από πολύ νωρίς λειτούργησε όπως σε μεγάλο βαθμό και το υπόλοιπο Δημόσιο, ως βραχίονας του πελατειακού κράτους. Με την εμφάνιση της ιδιωτικής τηλεόρασης, υπέκυψε, μάλλον χωρίς καν να γίνει κατανοητό, στους όρους του ανταγωνισμού που επιβλήθηκαν στη ραδιοτηλεοπτική αγορά, με αποτέλεσμα να χαθούν και η λογιοσύνη και ο πολιτισμός και η γλώσσα και το μέτρο. Οι ευάριθμες εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Το ξέσπασμα της κρίσης δεν άλλαξε τίποτα στην ΕΡΤ. Χωρίς εμπνευσμένη ηγεσία, με ελάχιστους ανεξάρτητους δημοσιογράφους και ακόμη λιγότερο ανεξάρτητους υπαλλήλους, με τα συνδικάτα να παίζουν (εκ του ασφαλούς, θεωρούνταν) τον ρόλο της «αντιμνημονιακής ασπίδας» και με τα κόμματα, δεξιά κι αριστερά, να προσπαθούν να διευρύνουν την επιρροή τους, η κρατική (κατ’ επίφασιν δημόσια) τηλεόραση πορευόταν με μεγάλες ταχύτητες προς τον τοίχο.

Ουδείς όμως στην Αγία Παρασκευή τον έβλεπε. Οταν μάλιστα απέτυχε η ήπια μεταρρύθμιση που προωθούσε ο Ηλίας Μόσιαλος, υπουργός Επικρατείας στην κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, η κρατική τηλεόραση ξαναμπήκε στο επίκεντρο των διαξιφισμών, με πολλές συμβολικές μάχες για την επικράτηση. Η νίκη του Σίμου Κεδίκογλου, ο οποίος θεώρησε ότι, σε πείσμα του συνδικαλισμού, μπορούσε να φτιάξει ένα απολύτως ελεγχόμενο φέουδο της δικής του αντίληψης για την ενημέρωση, αποδείχθηκε πύρρεια. Οταν ο Αντώνης Σαμαράς αποφάσισε, αυταρχικά, να κλείσει την ΕΡΤ, μπορεί να πυροδοτήθηκε κυβερνητική κρίση, αλλά από την άλλη στιγμή όλοι ξέρουν ότι, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, το όποιο νέο σχήμα προκύψει δεν μπορεί να έχει τα παλαιά, φθαρμένα υλικά –ούτε τα παιδιά του κομματικού σωλήνα ούτε τους χρεοκοπημένους συνδικαλιστές.

Και ο μεν χρεοκοπημένος συνδικαλισμός, αυτός που εκπροσωπείται από τη συντεχνία της ΠΟΣΠΕΡΤ και τον «δήμιο της ΕΡΤ» Παναγιώτη Καλφαγιάννη (σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό της Λένας Διβάνη, που γνώρισε πρόσωπα και πράγματα ως συμμετέχουσα στο ΔΣ της κρατικής τηλεόρασης), χθες διέπραξε την πιο καταγέλαστη πράξη του. Αρπάχτηκε από τον αριθμό των 1.453 θέσεων εργασίας που προκηρύχθηκαν για τον νέο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό για να μιλήσει για άλωση. «Εδώ ΕΡΤ 2013, Εδώ ΕΡΤ. Πολλά χρόνια πριν, το 1453, υπήρξε η άλωση της Κωνσταντινούπολης. Σήμερα «προκήρυξαν» 1.453 για να τους χρησιμοποιήσουν στην άλωση της ΕΡΤ!», λέει η φτηνιάρικη ανακοίνωση της ΠΟΣΠΕΡΤ, που μόνο με το ύφος των ανακοινώσεων του Γιώργου Καρατζαφέρη θα μπορούσε να συγκριθεί.

Το ύφος γραφής της ΠΟΣΠΕΡΤ αντιστοιχεί στο περιεχόμενο των διεκδικήσεών της. Και επιβεβαιώνει ότι για τη χρεοκοπία της χώρας έχει τεράστιες ευθύνες και ο συνδικαλισμός, το τμήμα του εκείνο που κυνικά υπερασπίστηκε το πελατειακό σύστημα, όντας σαρξ εκ της σαρκός του. Αλίμονο στους ανέργους που αναγκάζονται να εκπροσωπούνται από υπερασπιστές μιας Ελλάδας που, ευτυχώς, έχει τελειώσει…

Τελευταία Νέα