Από τη στιγμή που μπήκε στη ζωή μας ο Πολ Τόμσεν δεν έχει σταματήσει να μας εκπλήσσει. Αυτή τη φορά βρήκε ότι στην Ελλάδα οι «επαναλαμβανόμενες πολιτικές κρίσεις» εμποδίζουν τις μεταρρυθμίσεις Α, μπα; Τι θέλει να πει ο ποιητής;

Μήπως ότι η Ελλάδα παραμένει κοινοβουλευτική Δημοκρατία, εξακολουθεί να λύνει τα πολιτικά της προβλήματα με εκλογές, αρμόδιο για να θεσπίζει νόμους είναι το Κοινοβούλιο, υφίσταται το δικαίωμα της απεργίας και υπάρχουν απόψεις εντελώς διαφορετικές από τις δικές του για την έξοδο από την κρίση; Τι άλλο θα μπορούσε να βλέπει σαν εκκολαπτήρια «πολιτικών κρίσεων»;

Ενδεχομένως σε πολλές περιπτώσεις όλα αυτά λειτουργούν στραβά και ανάποδα, οδηγούν σε λάθος ιεραρχήσεις και αρνητικές συμπεριφορές. Αλλά γνωρίζει ο άνθρωπος του ΔΝΤ κανέναν καλύτερο τρόπο λειτουργίας μιας χώρας, στον δυτικό κόσμο τουλάχιστον; Εκτός αν δεχθούμε ότι για να διασωθεί η Ελλάδα πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν τον ασθενή που τον ακινητοποιείς σε ένα κρεβάτι και τον πλακώνεις στις ενέσεις και τα ηλεκτροσόκ.

Παρότι πρώην σοσιαλιστής ο Δανός αδυνατεί να κατανοήσει ότι κοινωνίες σε ακινησία δεν υπάρχουν. Αλλά αν θεωρεί ότι για να πετύχει το «ελληνικό πρόγραμμα» απαιτείται ησυχία νεκροταφείου, μάλλον σε λάθος περιοχή του πλανήτη βρίσκεται. Και για λάθος λόγους.

Ο ίδιος και η κομπανία του δεν ήλθαν στη Ελλάδα για να της αλλάξουν πολίτευμα ούτε για να βγάλουν από την πρίζα τις δημοκρατικές λειτουργίες της. Τους φώναξαν γιατί υποτίθεται ότι ήξεραν πώς μπορούν να μαζευτούν τα δημοσιονομικά και να μεταρρυθμιστούν οι δομές της οικονομίας. Με ζόρια, αλλά πάντως χωρίς να διαλυθεί η κοινωνία, να μείνουν άνεργοι οι μισοί Ελληνες, να εξαερωθούν τα εισοδήματα –και παρ’ όλα αυτά αποτέλεσμα να μην υπάρχει ακόμη.

Πρόγραμμα σταθεροποίησης για χώρα με ανθρώπους είπαμε να φτιάξουν, όχι σόφτγουερ για κομπιούτερ. Αν ήταν να παγώσει η πολιτική ζωή και να μην προκύπτουν –ενοχλητικές –πολιτικές κρίσεις, θα φωνάζαμε κανέναν συνταγματάρχη, όχι τεχνοκράτες. Αυτή είναι η περιβόητη τεχνογνωσία του ΔΝΤ, που χρησιμοποιήθηκε από τον νεοπαπανδρεϊσμό ως άλλοθι για να τους βάλει κεχαγιάδες στο κεφάλι μας;

Αν με τον όρο «πολιτικές κρίσεις» ο Τόμσεν εννοεί την ύπαρξη πολιτικής ζωής, απλώς προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του. Ολοι ξέρουν ότι το «πρόγραμμα» κόλλησε, πρωτίστως γιατί οι δικές τους κρίσεις ήταν στον αέρα. Δεν φταίει ο ασθενής επειδή ο γιατρός τον χειρούργησε με λάθος τρόπο και σε λάθος όργανα. Είναι μάλλον ενοχλητικό ότι αποτιμά με τεχνοκρατικό κυνισμό την κατάσταση που τα λάθη του ΔΝΤ δημιούργησαν στην Ελλάδα. Γιατί όπως έλεγε ο Οσκαρ Ουάιλντ: «Κυνικός είναι αυτός που ξέρει την τιμή όλων των πραγμάτων αλλά την αξία κανενός».

Τελευταία Νέα