Αναζήτηση
Αγαπητέ Μουράτ,
Το γράμμα σου μου έδωσε μεγάλη χαρά. Από τότε που η Αδριανή και εγώ σας αποχαιρετίσαμε στο αεροδρόμιο της Ιστανμπούλ, ύστερα από εκείνη την υπόθεση με τη δυστυχισμένη γυναίκα από τον Πόντο, δεν είχαμε καμιά επαφή. Γι’ αυτό και η έκπληξη μου ήταν μεγάλη.
Χάρηκα, επίσης, που θέλησες να μου ανακοινώσεις ότι η Νερμίν, η γυναίκα σου, έβγαλε τη μαντίλα της σε ένδειξη συμπαράστασης με τους καταληψίες του πάρκου Γκεζί. Μπορεί να μην είσαι βέβαιος ότι δεν θα την ξαναφορέσει, αλλά όπως έλεγαν και οι πρόγονοί μας «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός».
Μου γράφεις ότι οι διαδηλώσεις και η κατάληψη στην Πλατεία Ταξίμ έχουν διαλύσει τους συναδέλφους σου, και πως κάτι τέτοιες ημέρες νοσταλγείς τη γερμανική Αστυνομία, που έχει πλάνο και ξέρει τι πρέπει να κάνει, ενώ το μόνο σχέδιο που έχει η δική σας Αστυνομία είναι το γιουρούσι.
Τα έχεις και με τον Ερντογάν, που με την έπαρσή του τα κάνει όλα πιο δύσκολα.
Αγαπητέ μου Μουράτ, έχω να σου δώσω μια συμβουλή, αν και δεν ξέρω πόσο μπορεί να βοηθήσει. Να φτιάξετε μια τρικομματική κυβέρνηση. Από την ημέρα που φτιάξαμε την τρικομματική κυβέρνησή μας, εδώ και ακριβώς έναν χρόνο, βρήκαμε την ησυχία μας.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ήσυχα περνάμε. Θα σου φέρω μερικά παραδείγματα.
Στην αρχή της κρίσης είχαν μαζευτεί μπροστά στο Κοινοβούλιο, φάτσα στα δικά μας ΜΑΤ, κάποιοι που είχαν βαφτίσει τον εαυτό τους «Αγανακτισμένοι πολίτες». Αυτοί δεν φώναζαν όπως οι δικοί σας να παραιτηθεί ο Πρωθυπουργός, αλλά «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή».
Λοιπόν, σε πληροφορώ ότι όχι μόνο δεν κάηκε η Βουλή, αλλά έπεσε σε βαθύ ύπνο. Τις προάλλες, ένας χρυσαυγίτης βουλευτής αρνήθηκε από το βήμα της Βουλής το Ολοκαύτωμα. Οταν το άκουσα στις ειδήσεις, είπα μέσα μου «τώρα θα τον ξεσκίσουν». Δεν έγινε τίποτα. Κάποιοι μονολόγησαν μεταξύ ύπνου και ξύπνου «μα τι λέει αυτός;» και γύρισαν από το άλλο πλευρό.
Αλλο παράδειγμα. Τελευταία έβαλαν έλεγχο στην είσοδο της Βουλής. Περνάνε τους εισερχόμενους από ακτίνες. Δυο κυρίες βουλευτίνες αρνήθηκαν τον έλεγχο. Είπα, δεν μπορεί, κάποιος θα βρεθεί, είτε από το προεδρείο της Βουλής ή έστω κάποιος βουλευτής να διαμαρτυρηθεί και να τις επιπλήξει. Κανείς δεν έχασε τον ύπνο του.
Υποψιάζομαι πως από τον έλεγχο των δικών μας δεν ξέφυγαν μόνο οι δυο βουλευτίνες, αλλά και τα δυο ελληνικά σύμβολα του ύπνου. Το ένα είναι η Κοιμωμένη του Χαλεπά. Επειδή δεν τη γνωρίζεις, να σου τη συστήσω. Είναι ένα έργο του γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά, που απόκτησε συμβολική αξία. Ο άλλος είναι ο Μορφέας. Ούτε αυτόν θα τον ξέρεις. Είναι ένας από τους χίλιους γιους του Υπνου.
Αυτοί οι δυο, λοιπόν, μπήκαν ύπουλα στη Βουλή και ψέκασαν τους βουλευτές μας με το υπνωτικό της αξιοκρατίας. Εχουμε την αξιοκρατία μας, παίρνουμε τις δόσεις μας, άρα μπορούμε να κοιμηθούμε. Και το ροχαλητό πέφτει σύννεφο: από τους επτανησιακούς μπούρμπουλους ώς το κυλιόμενο ροχαλητό που καταλήγει σε σφύριγμα.
Βέβαια, αυτή είναι η δική μου εξήγηση. Η γυναίκα μου, η Αδριανή, έχει μια άλλη. Το διαπίστωσα προχτές το βράδυ, όταν την έπιασα να κοιμάται μπροστά στην τηλεόραση, στο δελτίο ειδήσεων.
«Κοιμάσαι;» τη ρώτησα έκπληκτος.
«Με πήρε ο ύπνος με το παραμύθι», μου απάντησε.
«Είσαι με τα καλά σου;»
«Κώστα μου, θυμάσαι πώς κοίμιζα την Κατερίνα μας; Της έλεγα κάθε βράδυ ένα παραμύθι και την έπαιρνε ο ύπνος».
«Κι εσύ τι παραμύθι άκουγες;» τη ρώτησα.
«»Το 2014 θα ‘χουμε ανάπτυξη». Κάθε φορά που το ακούω, κοιμάμαι σαν πουλάκι. Βέβαια, όλα τα παιδιά δεν κοιμούνται το ίδιο εύκολα. Το πρώτο παραμύθι είναι του υπουργού Οικονομικών. Για τα δύσκολα παιδάκια παρεμβαίνει ο Πρωθυπουργός αυτοπροσώπως και τραγουδάει το «κοιμήσου και παρήγγειλα στην Πόλη τα προικιά σου»».
Γι αυτό, φίλτατε Μουράτ, αν δεις στην Πόλη κάποιους δικούς μας να μπαινοβγαίνουν στα μαγαζιά, διαλέγουν τα προικιά μας.
Στην πραγματικότητα τίποτα δεν άλλαξε. Παλιά ξεπουλούσαμε κανένα αγροτεμάχιο του παππού για ν’ αγοράσουμε BMW. Τώρα ξεπουλάμε με τις ιδιωτικοποιήσεις για την εθνική μας ανάπτυξη. Αλλά, αν το καλοσκεφτείς, και η BMW ανάπτυξη ήταν, έστω και ελληνικού τύπου.
Εντάξει, υπάρχουν και αυτοί που βλέπουν εφιάλτες τη νύχτα. Οι άνεργοι και όσοι τους πετσόκοψαν μισθούς και συντάξεις, όπως εμένα. Ξέρεις όμως ποιο είναι το χαρακτηριστικό με τους εφιάλτες. Ξυπνάς, ανακάθεσαι στο κρεβάτι σου, παίρνεις βαθιές ανάσες, λες «πω, πω, τι εφάλτης Θε μου», και ξανακοιμάσαι.
Θα με ρωτήσεις «καλά, μα ούτε η αντιπολίτευση κάνει φασαρία;»
Η αντιπολίτευση στην Ελλάδα, φίλτατε Μουράτ, είναι σαν τον γείτονα που βάζει μουσική στη μία στα μεσάνυχτα για να γιορτάσει τα γενέθλια του. Λες μέσα στον ύπνο σου «μα τι αναισθησία είναι αυτή;», αλλά ώς εκεί. Ώς τώρα δεν είδα κανέναν να ξυπνάει και να ρίχνει τσιφτετέλια στο μπαλκόνι επειδή η αντιπολίτευση έβαλε μουσική.
Το άλλο παράδειγμα, φίλε Μουράτ, είναι οι καταλήψεις. Αξιωθήκατε κι εσείς να κάνετε μια κατάληψη και της δώσατε και όνομα: «occupy Gezi». Συγγνώμη, αλλά εμείς έχουμε τα «occupy πρυτανεία», «occupy υπουργεία», «occupy βίλα Αμαλία» και βάλε. Αυτή η χώρα και ειδικά αυτή η πόλη, η Αθήνα, ήταν το γιουσουρούμ των occupy. Ελα μια βόλτα και αν δεις κατάληψη, θα σε πάω στα μπουζούκια και ας είμαι άφραγκος. Ολοι έπεσαν σε λήθαργο.
Γι’ αυτό σου λέω, αγαπητέ μου Μουράτ. Αν θέλετε την ησυχία σας, να πείσετε τον Ερντογάν να κάνει μια τρικομματική κυβέρνηση. Θα ρίξετε τους ύπνους της ζωής σας.
Εχεις πολλά χαιρετίσματα από την Αδριανή. Και να μου φιλήσεις τη Νερμίν, τώρα που έβγαλε τη μαντίλα και επιτρέπεται.
Σε ασπάζομαι θερμά.
Ο φίλος και συνάδελφός σου
Αστυνόμος Κώστας Χαρίτος
*Ο Μουράτ είναι ο τούρκος αστυνομικός από το μυθιστόρημα «Παλιά, Πολύ Παλιά»
Ο Π. Μάρκαρης είναι συγγραφέας. Ο αστυνόμος Χαρίτος είναι ο κεντρικός ήρωας εννιά αστυνομικών μυθιστορημάτων, με πιο πρόσφατο το «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία» (εκδ. Γαβριηλίδης)
