Τι θέλει να πει ο κ. Σόιμπλε όταν βγαίνει κάθε ημέρα και διαλαλεί τα αγαθά της λιτότητας για τις χώρες του Νότου; Τι θέλει πραγματικά να πει, όταν η ευρωζώνη σέρνεται με τις συνταγές του, ενώ η αμερικανική οικονομία δείχνει έτοιμη να απογειωθεί;

Τι να θέλει λοιπόν να πει; Οχι καμιά σοφία, πάντως –το ξέρει ότι το ξέρουμε πως η πολιτική του δεν μας οδηγεί πουθενά. Αλλά το κακό είναι ότι ο κ. Σόιμπλε δεν ενδιαφέρεται να πείσει εμάς. Ενδιαφέρεται να πείσει τους ψηφοφόρους των ομοσπονδιακών εκλογών της Γερμανίας –τόσο απλά…

Τι να τους πείσει; Οτι όσο υπάρχει ο ίδιος και η Ανγκελα Μέρκελ δεν υπάρχει φόβος να πληρώσουν για να σώσουν Γάλλους, Ελληνες, Ιταλούς και Πορτογάλους. Αρα, να τον ψηφίσουν για να συνεχίζουν να μην έχουν τέτοιον φόβο…

Εν ολίγοις, τι αξίζουν μερικά εκατομμύρια άνεργοι παραπάνω στη Νότια Ευρώπη των σπάταλων τεμπέληδων μπροστά στις ψήφους των –ταλαιπωρημένων για χρόνια από τη λιτότητα, αλλά αυτά ξεχνιούνται όταν έχεις να βάλεις το χέρι στην τσέπη –ψηφοφόρων της Ρηνανίας-Βεστφαλίας; Τόσο απλό…

Το Κεντάκι

Κατά τα άλλα μιλάμε για Ενωμένη Ευρώπη, όπως λέμε Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής: σκέφτεστε να αντιμετώπιζε οικονομικό πρόβλημα το Κεντάκι και να συνιστούσε ο κ. Ομπάμα νηστεία, προσευχή και απολύσεις για να μην επιβαρυνθεί το Σικάγο;

Δεν θα το έκανε, όχι από αγάπη στο Κεντάκι –αλλά επειδή θα αναγνώριζε ότι αργά ή γρήγορα, η κρίση στον Νότο θα χτυπούσε και τον Βορρά: μπορεί η Ιστορία να επαναλαμβάνεται ως φάρσα καμιά φορά, αλλά η οικονομία έχει κανόνες –οι ίδιες καταστάσεις φέρνουν ίδια αποτελέσματα…

Οι Αμερικανοί έζησαν το ’29 –και πήραν το μάθημά τους: κόβουν χρήμα και προχωρούν. Οι Γερμανοί έζησαν τη Βαϊμάρη –και το μόνο που άντλησαν ως εμπειρία οι Χριστιανοδημοκράτες ήταν ότι δεν πρέπει να επιτρέπεις στον πληθωρισμό να ανεβαίνει. Αλλά σε μία τέτοια περίπτωση, η οικονομία μετατρέπεται σε Ιστορία!