ΒΑΣΤΑ, Κικίλια! Και ξαφνικά, σε ένα 48ωρο, ο πανελληνίως άγνωστος κατά τα λοιπά διοικητής του ΟΑΕΔ έγινε περίπου ο τέταρτος άνθρωπος στην κυβέρνηση των τριών.

ΤΑ αδρά περιγράμματα της ιστορίας είναι γνωστά. Ο –συνήθως μειλίχιος –υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης αποφάσισε ξαφνικά να «φάει» τον Κικίλια από τον ΟΑΕΔ. Αφορμή η αντικατάσταση δύο διευθυντών που ο Κικίλιας αρνείται να πειράξει διότι του κάνουν, λέγεται, όλη τη δουλειά. Φυσικά, ο Βρούτσης είναι τύπος που, ακόμη και πριν αναπνεύσει, ρωτάει το γραφείο του Πρωθυπουργού ή το υπουργείο Οικονομικών. Αρα είναι αυτό που λέμε «τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια του Μαξίμου». Στο σημείο αυτό εξεγέρθηκαν ο Βενιζέλος με τον Κουβέλη. Και ο Κικίλιας αναγορεύθηκε περίπου σε κόκκινη γραμμή της συγκυβέρνησης.

«ΑΝ ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δεν μπορούν να κρατήσουν κάποιον σαν τον Κικίλια, τότε πώς θα λειτουργήσει αυτή η κυβέρνηση;» αναρωτιέται φιλοσοφικά στέλεχος της Αγίου Κωνσταντίνου. Το υπονοούμενο είναι ότι τα δύο μικρότερα κόμματα της συμπολίτευσης δεν στηρίζουν παθητικά τη ΝΔ στην κυβέρνηση. Μετέχουν ουσιαστικά, στηρίζοντας πρόσωπα που να μην είναι του κομματικού σωλήνα αλλά να σηματοδοτούν τη συμμετοχή των ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων στο εγχείρημα διάσωσης της χώρας. Ο Κικίλιας θεωρείται τέτοιο πρόσωπο. Μπορεί να είναι επιβιώσας του ευρύτερου συστήματος εξουσίας που ήρθε στα πράγματα το 2009, επί διακυβέρνησης Παπανδρέου. Εμεινε όμως στη θέση του το καλοκαίρι του 2012 με την επιμονή της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ. Κάτι, ας πούμε, που ψιλοήθελε αλλά δεν πέτυχε ο Γιάννης Διώτης στο ΣΔΟΕ και το οποίο ήταν η απαρχή διαφόρων γνωστών κακών –ειδικά στη σχέση με τον Βενιζέλο –που εκδηλώθηκαν στα της λίστας Λαγκάρντ.

ΓΙΑΤΙ το Εργασίας κουνάει το δέντρο του ΟΑΕΔ, θέλοντας να ρίξει τον Κικίλια από το κλαδί; Διότι το Μαξίμου θέλει να δείξει ποιος κυβερνάει. Στη ΔΗΜΑΡ και στο ΠΑΣΟΚ το βλέπουν διαφορετικά. Ή, μάλλον βλέπουν το φάντασμα του απόλυτου ελέγχου του ΟΑΕΔ από το βαθύ κράτος της ΝΔ το 2004-2009, με κυρίαρχη φυσιογνωμία αυτήν του Γιάννη Βερναρδάκη. Ο Βερναρδάκης απέτυχε να εκλεγεί στη Β’ Αθηνών, αλλά ο ΟΑΕΔ εθεωρείτο βασικό εργαλείο πολιτικής και πελατειακής επιρροής. Σε αυτό αντιδρούν ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ αφού, ως γνωστόν, πολεμάει πάντα κανείς τον προηγούμενο πόλεμο. Την ίδια ώρα όμως υπάρχει και ένα πιο γνήσιο αίτημα. Να λειτουργήσει η κυβέρνηση ως καθαρό πολιτικό μείγμα και να μην είναι ο συνασπισμός κομμάτων ένα είδος φερετζέ για να κυριαρχήσει η ΝΔ στον κρατικό μηχανισμό κατά τα γνωστά.

ΟΠΩΣ πάντα λοιπόν στην πολιτική, η επιφάνεια μιας σύγκρουσης είναι γεμάτη από αντικατοπτρισμούς φωτός, αλλά κρύβει έναν πλούσιο βυθό όπου κυκλοφορούν πολλά και ποικίλα μεγάλα και μεσαία ψάρια. Κάπως έτσι ο τεχνοκράτης Κικίλιας έχει γίνει πρόσωπο αναφοράς μιας καθαρά πολιτικής αντιπαράθεσης, από την οποία θα κριθούν πολλά σε σχέση με τη λειτουργία, αλλά και τις ισορροπίες της κυβέρνησης σε άμεσο αλλά και απώτερο χρόνο. Με τον τρόπο όμως που έχουν εξελιχθεί τα πράγματα είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς και πώς θα μείνει ο Κικίλιας στη θέση του, αλλά και πώς θα διεκπεραιωθεί η αντικατάστασή του.

Τελευταία Νέα