Οταν ήμουν παιδί, είχα εντυπωσιαστεί με την «Καλύβα του μπαρμπα-Θωμά» της Χάριετ Μπίτσερ Στόου: ένα βιβλίο για τα βάσανα των μαύρων στις αμερικανικές φυτείες, λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος Βορείων και Νοτίων, το οποίο ενίσχυσε την υπόθεση της κατάργησης της δουλείας.

Στην εποχή του –αλλά και πριν από την εποχή του Ιντερνετ –ήταν ένα πολυδιαβασμένο βιβλίο. Υποθέτω ότι τα παιδιά δεν μεγαλώνουν πια μελετώντας τα πάθη του μπαρμπα-Θωμά. Αλλά μικρό το κακό –πολλοί από τους σημερινούς εργοδότες το διάβασαν μικροί, όμως μάλλον τους χρησίμευσε ως σεμινάριο στην εκμετάλλευση ανθρώπων!

Πυροβόλησαν –λέει –στη Μανωλάδα της Ηλείας κάτι πακιστανούς λαθροεργάτες που ζήτησαν τα δεδουλευμένα τους για την καλλιέργεια της φράουλας. Και όλη η Ελλάδα ρίγησε –η κυβέρνηση έφτασε να δηλώσει ότι αυτά είναι ξένα προς τα ήθη των Ελλήνων. Ξένα; Η Μανωλάδα είναι δίπλα μας –σε όλη την Ελλάδα…

Σε πόσες αγροτικές καλλιέργειες δουλεύουν άνθρωποι χωρίς άδεια; Χωρίς ασφάλιση; Χωρίς ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές μεροκάματο; Σε πόσα φασονατζίδικα στοιβάζονται κατά δεκάδες οι ξένοι εργάτες για πέντε ευρώ την ημέρα;

Φράουλες

Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτή τη φορά οι μπράβοι τούς πυροβόλησαν κιόλας. Ολα τα άλλα είναι τόσο δεδομένα, που δεν απασχολούσαν κανέναν πριν από το περιστατικό: οι βουλευτές της Ηλείας που έσπευσαν να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους, δεν γνώριζαν άραγε τι συνέβαινε; Εκαναν κάτι για όλα αυτά πριν γίνει ό,τι έγινε;

Η Μανωλάδα είναι το κερασάκι στην τούρτα της μαύρης εργασίας στη χώρα μας: η φράουλα θα ήταν λιγότερο ανταγωνιστική στις ξένες αγορές αν οι εργάτες ήταν ασφαλισμένοι και πληρώνονταν κανονικά.

Ούτε τα ελληνικά φασόν θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τους Κινέζους.

Οι επιχειρηματίες θα είχαν πολύ μικρότερα κέρδη και θα ήταν δύσκολο να συνεχίσουν να στηρίζουν τους μεγαλόσχημους που σήμερα δηλώνουν αποτροπιασμό, αλλά χθες δεν είχαν μάτια για να δουν τι συνέβαινε και αύριο θα έχουν ξεχάσει τα πάντα!