Σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της χώρας, πρώην και επόμενοι, πήγαν χθες το απόγευμα στην εκδήλωση «Κωνσταντίνος Καραμανλής: Τότε και τώρα» κάνοντας μάλλον ευτυχισμένο τον Αχιλλέα Καραμανλή, ο οποίος στο τέλος της ομιλίας του, αργότερα, θα πει πως ο Καραμανλής «θα ήθελε η Ελλάδα να παλέψει ενωμένη».
Ξάφνου, από το πεζοδρόμιο ακούγεται ένας άνδρας που ωρύεται. «Δεν μπορώ να κάτσω εδώ; Ενοχλώ κανέναν;». Στο πέτο του έχει ένα αυτοκόλλητο των Ανεξάρτητων Ελλήνων και αρνείται να κάνει βήμα όταν οι αστυνομικοί τού ζητούν να απομακρυνθεί από τα πλαϊνά της εισόδου του Μεγάρου. «Βάλε με μέσα! (Σ.σ.: όχι στο Μέγαρο, πίσω από της φυλακής τα σίδερα εννοούσε) Ρώτα τον ανώτερό σου τι να κάνεις μαζί μας», συνεχίζει ανεβάζοντας τα ντεσιμπέλ. Κανείς από τους παρισταμένους δεν μπόρεσε ωστόσο να καταλάβει ποια μανία είχε ψεκάσει τον Ανεξάρτητο Ελληνα…
Με το που μπαίνει στο μαρμάρινο φουαγέ ο ελαφρώς μαυρισμένος Κώστας Καραμανλής, συνοδεία της συζύγου του, κάποιοι από τους παρισταμένους θα του χαρίσουν ένα χλιαρό χειροκρότημα
Ισως να μην είχε από τις καλές προσκλήσεις με τις ασημένιες βούλες που εξασφάλιζαν την είσοδο στην αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης, όπου έπαιρναν σιγά σιγά τις θέσεις τους οι επίσημοι.
Από τις επτά και μετά, βέβαια, οι υπάλληλοι του Μεγάρου ενημερώνουν τους καθυστερημένους, ακόμη κι όσους είχαν τις καλές προσκλήσεις, πως θα πρέπει να κατευθυνθούν προς την αίθουσα του υπογείου και να παρακολουθήσουν την εκδήλωση από προτζέκτορα. «Η αίθουσα γέμισε ασφυκτικά», λένε και ξαναλένε. «Εδώ είναι όλοι αφανείς σαν κι εμάς», λέει με παράπονο στην κάτω αίθουσα ένας κύριος στη διπλανή του.
Το κοινό των αφανών παρακολουθεί με ενδιαφέρον τον Βαγγέλη Βενιζέλο να λέει πως η Μεταπολίτευση άλλαξε τον πολιτικό πολιτισμό της χώρας κι ο «πολιτικός αντίπαλος δεν είναι πια εσωτερικός εχθρός». Και στη συνέχεια να πετάει την μπηχτή του προς τον ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας «δυστυχώς η κρίση, κατ’ επιλογήν ορισμένων, το άλλαξε».
Ομως η μόνη στιγμή που κάποιος πετάχτηκε και επικρότησε ομιλητή ήταν όταν ο Πρωθυπουργός είπε από βήματος ότι ο σερραίος πολιτικός «δεν ήταν άλλος την πρώτη οκταετία κι άλλος τη δεύτερη. Ιδιος ήταν».
Οταν τελείωσαν πάντως οι αρχηγοί τις ομιλίες τους, αρκετοί ακολούθησαν το παράδειγμα του Γιώργου Παπανδρέου κι αποχώρησαν. Η συνύπαρξή τους άλλωστε πρωταγωνιστούσε στη βραδιά, κι όχι το τιμώμενο πρόσωπο.