Βρε Πολυχρόνη μου, μη σε πικράνω που έχεις αύριο και τη γιορτή σου, αλλά από πού κι ώς πού η λαϊκή θυμοσοφία σε έχει συνδέσει με την αφόδευση και τον εύζωνα; Δηλαδή αυτό το «Χ… μέσα, Πολυχρόνη, που δεν γίναμε ευζώνοι» πού εδράζεται; Και γιατί θα έπρεπε να γίνουμε ευζώνοι; Εδώ, θα μου πεις, έγινε παρουσιάστρια η Δέσποινα Βανδή. Ναι, μωρέ, εκείνη που ήταν τραγουδίστρια… Που μετά μας απείλησε ότι θα γίνει σχεδιάστρια… Ε, τελικά παρουσίασε μαζί με τον Γιώργο Καπουτζίδη τον ελληνικό γιουροβιζιονικό τελικό. Την είδες ύφος! Εγώ σου λέω ότι έχει βάλει πλώρη για διάδοχος του Πάπα, γι’ αυτό και τα ύφια της μετριούνται με καρδινάλιους. Εξόν και αν με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσε να κρύψει την αδεξιότητα και την ανεπάρκειά της. Διότι ο φαεινός νους που είχε τη σκοτεινή ιδέα να τη βάλει δίπλα στον Καπουτζίδη θα έπρεπε να ξέρει πως όταν βάζεις αντάμα ένα καλό και ένα κακό, η παρουσία του καλού δεν θα κάνει το κακό να φαίνεται έστω μέτριο. Θα το κάνει να φαίνεται ακόμη χειρότερο. Και μην ακούω ότι η Βανδή έχει δώσει τις εξετάσεις της με έναν ρόλο που είχε για λίγα επεισόδια πριν από μερικά χρόνια στους «Δύο ξένους». Γιατί τότε ήταν μια, έστω άχειλη, απλή Ελληνίδα. Τώρα είναι ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν που ύστερα ήρθαν οι μέλισσες και τον τσίμπησαν στα χείλη, γι’ αυτό και πρήστηκαν.
Αυλαία και πάμεκι ακολουθάμε
Γιουροβίζιον λέμε τώρα… Από εκεί που κοντεύαμε να την ξεχάσουμε, επανήλθε καλπάζουσα στο άτι του τουρκομπαρόκ σαν τις χουντικές γιορτές για την Πολεμική Αρετή των Ελλήνων. Εκείνος ο Sakis Ρουβάς όμως, που με τις δύο συμμετοχές του στη Γιουροβίζιον –άσχετο αν μας έταξε πρωτιά και τελικά μας έφερε τριτιά και εβδομιά –έβαλε εξτένσιον στην καριέρα του πιο μακριά και από της Κατερίνας Καινούργιου, γιατί σνομπάρει τόσο τους ελληνικούς τελικούς; Πότε ο Sakis δεν μπορεί, πότε ο «άντε μην πω» πονεί. Θα σου πω όμως εγώ το γιατί. Γιατί είναι σχολή. Ετσι είπε η «μαθήτριά» του Ελευθερία Ελευθερίου. ΙΕΚ Sakis με αναγνωρισμένο υπό του κράτους πτυχίο στην κυβίστηση.
Ελα να πάμε ταίρι μουκι ας φέρουν το χαμπέρι μου
Καινούργιου είπα, Πολυχρόνη μου, και θυμήθηκα κάτι πολύ παλιό. Μη σου λέω τώρα, αλλά αν την έβλεπες πώς έκανε στο Gazi, θα θυμόσουν εκείνη την ταινία που μας άρεσε στα νιάτα μας. Το «Δέντρο με τα τσόκαρα»! Ε, το δέντρο (τι φαντάστηκες;) μου θύμισε η παρουσιάστρια Κατερίνα Καινούργιου (φωτογραφία) έτσι όπως απλωνόταν σαν τον γέρο πλάτανο να σκιάσει τον χώρο. Μεγάλη φασαρία έκανε στα γκαρσόνια γιατί κάποιος κοινός θνητός κάθησε στη θέση της. Τον σήκωσαν τον άνθρωπο για να μη δημιουργηθεί θερμό επεισόδιο και μετά έτρεξαν να σηκώσουν κι αυτόν που είχε καθήσει στη θέση της χορεύτριας Λάουρα Νάργιες. Βρε, Νάργιες και στα μούτρα σου, αλλά αυτές κόντεψαν να σταματήσουν την (καθόλου) σεμνή τελετή. Και επειδή αναφέρθηκα στα νιάτα μας, θυμάσαι τη Δέσποινα που νόμιζε ότι ήταν η Τζάκι; Ετσι νόμιζαν κι αυτές οι τσαπερδόνες. Γι’ αυτό σου λέω, Πολυχρόνη μου. Ντάλα δικτατορία!
Φίλα με να μη φοβάμαι,πάρε με αγκαλιά και πάμε
Διότι, Πολυχρόνη μου –και συνεχίζω από το προηγούμενο -, ποιο είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος (από πολιτικό έως ερωτικό, που επίσης παίζει δυνατά); Η εσωστρέφεια που σε κάνει να επικεντρώνεσαι στον μικρόκοσμό σου και να εκλαμβάνεις το ασήμαντο για σημαντικό. Ε, αυτό ακριβώς! Δεν έχει κηρύξει ανένδοτο η τελευταία επιλαχούσα του ελληνικού τελικού, τραγουδίστρια Αγγελική Ηλιάδη; Την κυνηγούν, λέει, όχι τα αδέλφια σου, Πολυχρόνη (αυτό το λέει ο Χιώτης) ούτε κάθε βραδιά της γειτονιάς της τα παιδιά, αλλά τα κυκλώματα. Τα δημοσιογραφικά! Που αποκαλούν το τραγούδι της τουρκοφανές, μη σου πω και αραβοφανές. Από πού κι ώς πού ένα τσιφτετέλι που λέγεται «Χίλιες και μία νύχτες»; Βρε, αυτό είναι σαν ένας από τους ελληνικούς χορούς του Σκαλκώτα. Κι αυτά τα δημοσιογραφικά κυκλώματα. Ψωμί – τυρί δεν είχαν, την Αγγελική Ηλιάδη γυρεύανε.
