Σε ένα κατάμεστο Ηρώδειο, το «Χάρτινο το φεγγαράκι» του Μάνου Χατζιδάκι συνάντησε χθες τον Διονύση Σαββόπουλο σε μία από τις πιο άρτιες παραστάσεις του τα τελευταία χρόνια.
Ολη η συγκίνηση, ο λυρισμός και το ήθος της μουσικής Χατζιδάκι ήταν δουλεμένα μέσα από βίντεο που έδειχναν τον Χατζιδάκι σε διάφορες φάσεις της ζωής του, με παρλάτες του Σαββόπουλου (που εξηγούσε, θυμόταν, ανέλυε, δίδασκε το κοινό) αλλά και τα ίδια τα τραγούδια, που στα… χέρια του γίνονταν εικόνες με «σώμα και ψυχή».
Το καταφέρνει αυτό ο Σαββόπουλος σχεδόν πάντα. Σκηνοθετεί την κάθε του έκφραση, την κάθε του φράση, ακόμη και τις παύσεις του ή τα τυχαία «αστειάκια» που θα πει στον πιανίστα. Και φτιάχνει εικόνες. Σαν σινεμά μετά μουσικής. Ολα στην εντέλεια. Ετσι και χθες…
Το κοινό το υποδεχόταν η μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού, η οποία είχε πάρει θέση απέναντι από τα εισιτήρια στον χώρο του Ηρωδείου και παιάνιζε γνωστά κομμάτια. Το ξεκίνημα στις 9.10, με τον Σαββόπουλο καθισμένο στο κέντρο με την κιθάρα του και τα «Καλοτάξιδα πουλιά» (από τη «Μυθολογία») να ακούγονται σιγανά με τη βραχνή φωνή του. Αμέσως μετά «Ηρθε νοτιάς, ήρθε βοριάς» (τραγούδι του 1943), με το φεγγάρι να έχει βγει πάνω από το κοίλο του θεάτρου και τον πιανίστα Σταύρο Λάντσια ίσα που να ακουμπά τα δάχτυλά του στα πλήκτρα. Κατόπιν, σιγά σιγά, όλος ο «θίασος» επί σκηνής: η νεανική πολυφωνική Χορωδία του Δήμου Πατρέων (όλα τα παιδιά ντυμένα με ναυτικά ρούχα), η Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Δήμου Πατρέων και οι δικοί του σολίστ (Τάκης Φαραζής, Γιώτης Κιουρτσόγλου, Γιάννης Αναστασάκης, Καλλίστρατος Δρακόπουλος και Βάσω Δημητρίου). Φωνή βραχνή η δική του, κόντρα στην καλοκουρδισμένη γυαλάδα των φωνών της χορωδίας, μεγάλες χειρονομίες σαν παραμυθάς που τονίζει μία μία τις λέξεις και τραγούδια γνωστά: «Εχω ένα μυστικό», «Ο ηθοποιός», «Κάπου υπάρχει η αγάπη μου», αλλά και «Γαρύφαλλο στ’ αυτί», «Πες μου μια λέξη» και για φινάλε (στις 11.40) «Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι», με όλο το Ηρώδειο συγκινημένο να τραγουδά δυνατά.
«Τι θα πει τραγούδι;» ρώτησε στην αρχή της συναυλίας. «Τραγούδι είναι η συντομότερη απόσταση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους… Αλλά αυτά τα τραγούδια… υπάρχουν σαν αναπάντεχη πράξη αντίστασης. Γιατί δεν είναι μόνο η μούντζα αντίσταση αλλά και το επίπεδο των ανθρώπων».
Τελευταία Νέα