Γιατί από εξωτερικές άλλο τίποτα. Παρέες – «όχι του χώρου μου, από τον χώρο μου» διευκρινίζει -, γέλιο, διάθεση γλεντιού. «Μου αρέσει η ατμόσφαιρα των κέντρων, ο κόσμος που διασκεδάζει, που εκτονώνεται, που κάνει κέφι – τη νύχτα γίνονται όλα αυτά, όχι την ημέρα».

Γι’ αυτό και ουδέποτε σταμάτησε να παίρνει τους μουσικούς του και με αφετηρία το Κιάτο, να παίζει εκεί όπου τον καλούν, «τα τελευταία χρόνια περισσότερο στην επαρχία που πάντα μου άρεσε».

Γιάννης Σπανός, η χρυσή πένα των δεκαετιών ’60, ’70 και ’80, ο Σπανός του Νέου Κύματος και ο Σπανός της «Οδού Αριστοτέλους», της «Μαρκίζας», των ποιητών (Ανθολογία Α’ και Ανθολογία Β’) και της Μαρινέλλας. Σπανός ποπ του «Εκείνο το καλοκαίρι» και Σπανός ελαφρολαϊκός του Βοσκόπουλου.

Ο γαλλοτραφής συνθέτης μουσικής για τον κινηματογράφο και για το θέατρο, ο Ελληνας του οποίου τα πρώτα δισκογραφημένα τραγούδια (1962) τραγούδησε η Μπριζίτ Μπαρντό και που το γαλλικό λεξικό τον έχει καταχωρισμένο ως γάλλο συνθέτη γιατί έχει ηχογραφήσει πάρα πολλά γαλλικά τραγούδια (μεταξύ τους και έναν δίσκο με τη Ζιλιέτ Γκρεκό).

«Ποτέ δεν είχα τη σιγουριά της φίρμας»

Μελοποίησε Καβάφη, έδωσε τραγούδια στον Γιάννη Πλούταρχο, δεν έχει καν τους δίσκους του. Ο Γιάννης Σπανός προτιμά όμως, τελευταία, τα χίλια φυτά του.

Από το Κιάτο, όπου γεννήθηκε, ο Γιάννης Σπανός βρέθηκε στο Παρίσι των 60s (εκεί άρχισε την καριέρα του) και μετά πάλι πίσω στην Αθήνα για ένα νέο ξεκίνημα που από το πρώτο βήμα σφράγισε το τραγούδι του ’60.

Παρ’ όλα αυτά όταν τον ακούς να λέει «πάντα αισθανόμουν μια αμηχανία και μια έκπληξη όταν έβλεπα τον κόσμο να τραγουδάει τα τραγούδια μου – ποτέ δεν είχα τη σιγουριά της φίρμας», δεν σου αφήνει καμία αμφιβολία ότι το εννοεί. Γιατί νιώθεις ακόμα και τώρα την αμηχανία του. Τη συστολή του. Αλλά και το παράπονό του.

«Μου μιλούν όλοι για το Νέο Κύμα κι αυτό ήταν μόνο μια στιγμή στην πορεία μου. Εχω γράψει και πολλά λαϊκά. Πολλά είδη μουσικής. Γράφω εύκολα, πάντα έγραφα εύκολα και το φοβόμουν…».

Αναπολεί τις εποχές της «Οδού Αριστοτέλους», της «Μαρκίζας» ή και των τριών Ανθολογιών, που έφεραν νέο αέρα στο τραγούδι κι εκείνον στο επίκεντρο; «Δεν μου αρέσει να μιλάω για το παρελθόν. Ο,τι έγινε, έγινε. Ωραία ήταν, περάσαμε πάρα πολύ καλά, ήμαστε τυχεροί που ζήσαμε σε μια εποχή που μας ώθησε να δημιουργήσουμε. Από εκεί και πέρα, μου αρέσει πάντα η στιγμή που ζω. Πάντα βρίσκω κάτι καλό στο τώρα».

| Γράφετε κάτι τον τελευταίο καιρό;

Εχω δώσει πολλά τραγούδια, άλλα από δω κι από κει, σε νέα παιδιά. Καμιά πενηνταριά τραγούδια έχω δώσει σίγουρα. Το «Πάει λίγος καιρός» που έγινε επιτυχία με τον Πλούταρχο είναι δικό μου. Πολύ σπάνια έκανα ολοκληρωμένο δίσκο, γι’ αυτό και δεν έχω χρυσό δίσκο στη ζωή μου. Το άλλο που κάνω κι έχει σχεδόν ολοκληρωθεί είναι ότι μελοποίησα Καβάφη, έναν ποιητή που δεν μπορούσα παλιότερα να πιάσω, μου φαινόταν δύσκολος, μου ξέφευγε. Δεκαπέντε χρόνια ασχολιόμουν μ’ αυτό… Ο Μητσιάς τραγουδάει…

| Τι είναι αυτό που σας αρέσει περισσότερο; Να γράφετε; Nα παίζετε; Ακούτε ποτέ τη μουσική σας;

Δεν έχω καν δίσκους μου… Κι όταν ακούω κάτι δικό μου στο ραδιόφωνο νιώθω περίεργα. Δεν ξέρω αν μου αρέσει. Εκείνο όμως που δεν αλλάζω με τίποτα είναι να βλέπω τον κόσμο να τραγουδάει τα τραγούδια μου. Αυτό μάλιστα.

Τελευταία Νέα