Την περασμένη Τετάρτη η οικογένεια Βαρδινογιάννη παρέδωσε τα ηνία του Παναθηναϊκού για τρίτη φορά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, όμως αυτό ελάχιστα αφαιρεί από την ιστορικότητα της στιγμής. Οι δύο προηγούμενες παραδόσεις είχαν γίνει τον Μάιο του 2008 με την πολυμετοχικότητα, όταν το κουμάντο δόθηκε στον Πατέρα, και πέρυσι τον Σεπτέμβριο, όταν ο Τζίγγερ πάρκαρε τις μετοχές στον δικηγόρο του.

Γνωρίζοντας την κατάληξη της ιστορίας, τώρα μπορούμε να πούμε ότι αυτή η κίνηση άνοιξε νέους ορίζοντες στο εταιρικό δίκαιο. Στο εξής, αν θέλεις να απαλλαγείς από τα βάσανα της εταιρείας σου, μπορείς να θάψεις τις μετοχές σου στον κήπο, να τις στείλεις με ταξί ως ασυνόδευτο σε διεύθυνση που δεν υπάρχει – κι ας τραβιέται ο ταξιτζής που θα του μείνουν – ή απλώς να πεις ότι κάπου τις έχεις βάλει αλλά δεν θυμάσαι πού. Μάλιστα, μπορείς να πεις ότι έχασες μόνο το 24,7% – οπότε εξακολουθείς να είσαι μέτοχος του 30%! Κι άμα εμφανιστεί κανένας πρίγκιπας που λέει ότι θέλει να αγοράσει ή κάποιο σωματείο που ζητάει να του χαρίσεις όλο το πακέτο, θυμάσαι ότι τις είχες κρύψει στο σπιτάκι του σκύλου για να μην μπουκάρει κανένας Βγενόπουλος και σε νοικοκυρέψει και υπογράφεις το MoU ή κάνεις τη δωρεάν μεταβίβαση. Φαντασία να ‘χεις και καλούς δικηγόρους.

Επιστρέφοντας στο σήμερα, για ένα σημαντικό κομμάτι του κόσμου η Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012 είναι ιστορική επειδή σημαίνει την οριστική απελευθέρωση της ΠΑΕ από τους Βαρδινογιάννηδες. Το καταλαβαίνεις ρίχνοντας ένα βλέφαρο στα σχόλια των αθλητικών sites ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή με ένα πρόχειρο γκάλοπ σε φίλους σου Παναθηναϊκούς. Μόνο που, όπως συμβαίνει και με τα τυραννικά καθεστώτα στην Αφρική ή την Ασία, το πόσο ιστορική είναι η μέρα που ξεκουμπίστηκε ο μισητός ηγέτης θα κριθεί σε βάθος χρόνου: από το αν οι πολίτες θα ζουν καλύτερα.

Ο Παναθηναϊκός θα ζήσει καλύτερα στη μετά Βαρδινογιάννη εποχή αν στα επόμενα 33 χρόνια καταφέρει περισσότερα από όσα στα 33 των Βαρδινογιάννηδων: 8 πρωταθλήματα, 11 Κύπελλα, δύο προκρίσεις στα ημιτελικά του Πρωταθλητριών, πολλές μικρότερες ευρωπαϊκές επιτυχίες κι ένα αθλητικό κέντρο από τα καλύτερα του κόσμου στα νιάτα του. Και μπορεί να τα καταφέρει μόνο αν εξασφαλίσει επαρκή χρηματοδότηση. Με τον τελευταίο ενδιαφερόμενο επενδυτή, τον πρίγκιπα Αλ Γιαουρτί μπιν Κεσέ μπιν Βελουτέ, να έχει αναχωρήσει παίρνοντας την άδεια της ΕΕΑ για souvenir from Greece, το χρήμα μπορεί να βρεθεί μόνο από το εγχείρημα του Αλαφούζου. Αλλά από τους 1.672.236 Παναθηναϊκούς, από τους οποίους 154.094 έχουν «ισχυρή ταύτιση με την ομάδα» και από αυτούς οι 39.951 «μπορούν να δίνουν ίσα με 2.200 ευρώ τον χρόνο», την ημέρα που έγινε η μεταβίβαση των μετοχών στην Παναθηναϊκή Συμμαχία είχαν μαζευτεί μόλις 600 χιλιάρικα έναντι στόχου 20 εκατομμυρίων το λιγότερο. Που σημαίνει ότι όσοι απάντησαν στην έρευνα είτε ήταν γαύροι και γλεντούσαν τους δημοσκόπους είτε περίμεναν να μπει ο Τζίγγερ στο χρονοντούλαπο της παναθηναϊκής ιστορίας για να αρχίσουν να δίνουν.

Αυτό το τελευταίο πιστεύει ο Αλαφούζος, γι’ αυτό και πρόβαλε τόσο πολύ τη μεταβίβαση των μετοχών. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο που θα μπορούσε – και έπρεπε – να κάνει για τους άπιστους Θωμάδες που υποψιάζονται ότι θα υπάρξει και… τέταρτη φορά που οι Βαρδινογιάννηδες θα παραδώσουν τα ηνία της ΠΑΕ: να δώσει τη σύμβαση στη δημοσιότητα για να φανεί ότι στη συμφωνία δεν υπάρχουν αστερίσκοι και υποσημειώσεις.

Μεγάλη υπόθεση για το εγχείρημα είναι η εγγραφή του Βγενόπουλου, ο οποίος εκτός από σημαία του αντι-Βαρδινογιαννισμού είναι και «γάτα». Αν μυριζόταν ότι ο Τζίγγερ είναι κάπου κρυμμένος, δεν θα έδινε στο σωματείο ούτε τον πυρετό του. Αλλά τα πάντα θα κριθούν τον Αύγουστο. Αν οι συνδρομές πολλαπλασιαστούν και εξασφαλιστούν τα χρήματα έστω του Europa League, θα μιλάμε για μια νέα εποχή. Αν όχι, όλα παίζονται. Μέχρι και το να δούμε κανένα πανό με το σύνθημα «Τζίγγερ, θεέ, πάρε την ΠΑΕ» και να μείνουμε όλοι… Παυλόπουλοι.

Τελευταία Νέα