Πάνε λοιπόν κι αυτές οι εκλογές. Οι πιο κρίσιμες των τελευταίων χρόνων όπως λέγανε. Για το τελευταίο, δεν μπορώ να αποφανθώ. Είναι καλύτερο να περιμένουμε τη νεκροψία.

Τα δύο μεγάλα κόμματα καταποντίστηκαν. Τιμωρήθηκαν (όχι άδικα), αλλά το timing της τιμωρίας αυτής ίσως αποβεί καταστροφικό. Νίκησε η Αριστερά; Οχι ακριβώς. Το ΚΚΕ αύξησε ελαφρώς το ποσοστό του, υποχώρησε όμως στην πέμπτη θέση της κατάταξης. Η ΔΗΜΑΡ συγκέντρωσε αξιοπρεπές ποσοστό, το οποίο απέχει παρασάγγας από τα διψήφια νούμερα που της χάριζαν οι δημοσκοπήσεις πριν από λίγους μήνες.

Σάρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται όμως για θρίαμβο της Αριστεράς; Μεγάλο μέρος των τωρινών ψηφοφόρων του ανήκουν στον λεγόμενο αντιμνημονιακό χώρο. Δεν ψήφισαν Τσίπρα από ιδεολογία αλλά από τσαντίλα και όταν θα πέσουν στο τραπέζι συγκεκριμένα ζητήματα (π.χ. Μεταναστευτικό) ενδεχομένως να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια.

Στον ίδιο χώρο χρωστάει την επιτυχία του και ο Πάνος Καμμένος. Πύρινος αντιμνημονιακός λόγος, διανθισμένος με αναφορές στην επάρατη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και τον Τζορτζ Σόρος σε ρόλο Κάιζερ Σόζε. Αντίθετα, ο συγγενής πολιτικά Γιώργος Καρατζαφέρης πλήρωσε οικτρά τη στήριξή του στην «Κυβέρνηση του Μνημονίου»… Οσα κόμματα κράτησαν χαμηλό προφίλ, μίλησαν μετρημένα και πρότειναν κάποιες – εφικτές μεν, αντιεμπορικές δε – λύσεις έμειναν εκτός Βουλής (Οικολόγοι, ΔΗΣΥ, Δράση…).

Για τη Χρυσή Αυγή δεν έχω να πω τίποτα. Οταν πριν από δύο χρόνια είχα τολμήσει να πω κάτι εναντίον της, «αριστερός» και «προοδευτικός» δημοσιογράφος εφημερίδας που δεν κυκλοφορεί πια με είχε περάσει γενεές δεκατέσσερις, φτάνοντας στο σημείο να με κατηγορήσει για ρατσισμό εις βάρος των μελών της οργάνωσης. Είχα ψιλομπλέξει τότε. Και σήμερα, σίγουρα, δεν είναι καιρός για τέτοιου είδους μπλεξίματα…

Τελευταία Νέα