Ενα θεμελιώδες ερώτημα πλανάται πάνω από τη Γαλλία – κυρίως τους πιο υποψιασμένους πολίτες της – στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου: γιατί ο Γκερέν, το alter ego του Νικολά Σαρκοζί στο νουάρ πολιτικό μυθιστόρημα των Ντομινίκ Μανοτί και DOA, «Εντιμότατη Εταιρεία», έκανε στροφή 180 μοιρών στο θέμα της πυρηνικής ενέργειας; Γιατί ενώ ως υπουργός Οικονομικών ήταν κατά της εγκατάστασης πυρηνικών αντιδραστήρων τρίτης γενιάς, τώρα, ως υποψήφιος πρόεδρος, είναι φανατικός υποστηρικτής τους;

Η διπλή υποκλοπή των ηλεκτρονικών αρχείων του Μπενουά Σουμπίζ και ο θάνατός του, στη διάρκεια πάλης με τους εισβολείς, γρήγορα αποδεικνύεται ότι έχουν άμεση σχέση με την υπόθεση αυτή.

Αντίρροπες δυνάμεις θα αρχίσουν λοιπόν να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποια πλευρά θα βρει πρώτη τα απαραίτητα στοιχεία ώστε να τα χρησιμοποιήσει προς όφελός της στην ανελέητη εκλογική μάχη, στο διάστημα των δύο εβδομάδων που μεσολαβούν ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο γύρο.

Το θύμα, ο Μπενουά Σουμπίζ, δούλευε στην Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας. Στην πραγματικότητα ήταν αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών, αποσπασμένος εκεί και υπεύθυνος ασφαλείας – ο μόνος, από την ομάδα της ασφάλειας, που είχε γραφείο στο κεντρικό κτίριο.

Οι νεαροί χάκερ δεν ήταν απλοί χάκερ. Πρόκειται για ομάδα ακτιβιστών οικολόγων με αρχηγό τον 26χρονο Ερουάν Σκοαρνέκ, που έχουν κατά καιρούς εμπλακεί σε διάφορα, όλο και πιο βίαια, επεισόδια. Συμπλοκές με κυνηγούς, επιθέσεις σε όσους φορούν ή πωλούν γούνες, επιδρομές σε εργαστήρια που χρησιμοποιούν ζωντανά πειραματόζωα. Τελευταία είχαν αρχίσει καταλήψεις σε πυλώνες και αποκλεισμούς τρένων που μεταφέρουν πυρηνικά απόβλητα.

Η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, από την άλλη, είναι ένας από τους πυλώνες της γαλλικής οικονομίας. Τόσο στον τομέα της έρευνας όσο και στην ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας, μέσω της εταιρείας Areva της οποίας είναι ο βασικός μέτοχος. Υπάρχει πενήντα χρόνια, παράγει μεγάλες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας και έχει καταστήσει τη Γαλλία πρωταγωνιστή στον τομέα αυτό, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Γι’ αυτό και χαίρει ειδικών προνομίων, έχοντας εξελιχθεί σε κράτος εν κράτει στη Γαλλία. Και γι’ αυτό ο πρόεδρός της στο μυθιστόρημα, ο Ζοέλ Καρντονά, δεν δείχνει μεγάλη προθυμία να βοηθήσει τον αστυνόμο Παρίς στην έρευνά του για τον θάνατο του εργαζόμενού του. Προτιμά τις εχέμυθες, εσωτερικές έρευνες. Στο κάδρο μπαίνει γρήγορα και μια μεγάλη τσιμεντοβιομηχανία, η Πικό – Ρομπέρ. Η επικεφαλής της, η Ελιζά Πικό – Ρομπέρ, εμφανίζεται ξαφνικά στο πλάι του υποψήφιου Γκερέν. Κλείσιμο του ματιού για την περίφημη υπόθεση Μπετανκούρ που συντάραξε τη Γαλλία – η επικεφαλής της L’Oreal είχε, μεταξύ άλλων, χρηματοδοτήσει παράνομα την προεκλογική εκστρατεία του Νικολά Σαρκοζί.

Το μυστικό εντέλει της στροφής του Γκερέν – που περιγράφεται με μελανά χρώματα: χολερικός, υπερβολικά νευρικός, υπερβολικά φίλος με μεγάλους επιχειρηματίες – βρίσκεται στην απόφαση που έχει πάρει, χωρίς να την έχει δημοσιοποιήσει, να ιδιωτικοποιήσει τον τομέα της πυρηνικής ενέργειας. Το θέμα του μυθιστορήματος δεν γέρνει δηλαδή τόσο προς τα οικολογικά θέματα – παρόλο που είναι καίριο το ζήτημα του κρατικού ελέγχου σε έναν τόσο ευαίσθητο οικολογικά τομέα – αλλά στα της οικονομικής διαπλοκής πολιτικών με μεγάλες επιχειρήσεις.

Αυτό συνδυάζεται με ένα άλλο αγαπημένο θέμα του γαλλικού νουάρ, την αντιπαράθεση κρατικών υπηρεσιών μεταξύ τους και κυρίως τις βρώμικες επιχειρήσεις που συχνά εκτελούν οι υπηρεσίες ασφαλείας υπακούοντας σε κυνικές πολιτικές αποφάσεις.