«Οταν ήμουν μικρός, φοβόμουν τις χειμωνιάτικες μέρες που η μητέρα μου έφευγε με το αυτοκίνητο. Αργότερα, θάβοντας – όχι εξαφανίζοντας – τον φόβο, έφτιαχνα χιονάνθρωπους κι έπαιζα σαν τρελός με τους φίλους μου χιονοπόλεμο. Ετσι ακριβώς είναι και η ζωή. Ενα νόμισμα με δύο όψεις», λέει ο ρώσος μίμος και σκηνοθέτης Σλάβα Πολούνιν. Αυτά τα παιχνίδια με το χιόνι στην αυλή και τα αστεία πάρτι με φίλους είναι πρόγονοι του «Snowshow» του. «Εγινα κλόουν εξαιτίας μιας μηχανικής βλάβης μιας παλιάς κινηματογραφικής μηχανής», εξομολογείται ο ίδιος. «Ημουν παιδί και έβλεπα το «Χαμίνι» του Τσάρλι Τσάπλιν. Οταν χάλασε η μηχανή, πήρα τη μεγάλη απόφαση. Σηκώθηκα το πρωί, κατασκεύασα τεράστια παπούτσια σαν του Τσάπλιν και αργότερα στο σχολείο παρουσίασα ένα δικό μου φινάλε», εξηγεί. Σε ηλικία 17 ετών γράφτηκε σε σχολή μίμων στην Αγία Πετρούπολη. Επηρεασμένος από τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Μαρσέλ Μαρσό, ο Σλάβα ίδρυσε το θέατρο Litsedei και έβγαλε τους κλόουν από το τσίρκο στους δρόμους και στα μεγάλα θέατρα. Ο ίδιος συνεργάστηκε με το ξακουστό Cirque du Soleil και περιόδευσε μαζί με αυτή την ομάδα, καθώς στην παράσταση «Alegria» έχουν συμπεριλάβει αποσπάσματα του «Snowshow». Αργότερα, το 1997, ήρθε και ένα βραβείο Λόρενς Ολίβιε. «Ονειρό μου είναι να επιστρέψει η παράδοση των αληθινών – ποιητών – κλόουν. Μετατρέπω ωστόσο τις μεθόδους ώστε οι κλόουν να αποδίδουν τα σύγχρονα προβλήματα», εξηγεί ο Σλάβα Πολούνιν που αυτή την περίοδο δουλεύει τρεις άλλες δημιουργίες: «Πλοίο των τρελών», «Baden Baden», «Schisok».

Τελευταία Νέα