Ανηφορίζοντας λίγο μετά τη διακλάδωση της λίμνης Τσιβλού και κοντά στο χωριό Αγρίδι, μια πρόχειρη πινακίδα μού τραβά την τελευταία στιγμή την προσοχή. «Από εδώ ξεκίνησε η Επανάσταση του ’21. 14 Μάρτη 1821», γράφει. Ρωτώντας έμαθα ότι οι ντόπιοι καμαρώνουν ότι εδώ έπεσαν οι πρώτες τουφεκιές της Επανάστασης. Συγκεκριμένα, ο Νικόλαος Σολιώτης, αγνοώντας τις ατέρμονες συνελεύσεις των προεστών, μαζί με τον Αναγνώστη Κορδή και άλλους κλέφτες στις 14 Μαρτίου 1821 έστησαν ενέδρα στην τοποθεσία Πόρτες κοντά στο Αγρίδι και χτύπησαν τους ταχυδρόμους που μετέφεραν επιστολές σε τούρκους αξιωματούχους. Είχε ήδη μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία και είχε δώσει στον Παπαφλέσσα υπόσχεση να σηκώσει πρώτος τα όπλα, όπως ο ίδιος αφηγείται στα απομνημονεύματά του.

Λίγο μετά το Αγρίδι, πινακίδες οδηγούν προς Χαλκιάνικα, μια παράκαμψη η οποία δίνει εντυπωσιακή θέα στις απέναντι χιονισμένες πλαγιές του Χελμού, με τα χωριά να μοιάζουν έρημα καθώς οι λιγοστοί κάτοικοι απολαμβάνουν τη θαλπωρή των τζακιών τους. Ομως εδώ βρίσκεται και η Παναγία των Καταφυγίων (φωτογραφία) σε υψόμετρο 1.100, φωλιασμένη σε κόκκινα βράχια, που εκτός από εξαιρετική θέα έχει και ενδιαφέρουσα ιστορία. Στο πέρασμά του από την περιοχή ο Κολοκοτρώνης γνώρισε την καλόγρια της Μονής Καταφυγίων, Μαργαρίτα Βελισσαροπούλου, την οποία παντρεύτηκε το 1836 και έκανε μαζί της παιδί, το οποίο ονόμασε και αυτό Παναγιώτη, όπως τον γιο του που είχε σκοτωθεί το 1824. Την ονομασία της η μονή την πήρε από τα πολλά καταφύγια που υπάρχουν στα βράχια γύρω της και τις σπηλιές όπου έβρισκαν καταφύγιο οι ντόπιοι στην Επανάσταση του 1821. Διαθέτει αγιογραφίες του 17ου αι. και για να τη βρείτε θα ακολουθήσετε τον χωματόδρομο των 1,1 χιλιομέτρων που ξεκινάει στην είσοδο του χωριού Χαλκιάνικα.