Τα τελευταία 8 χρόνια η Ελλάδα έχει περιέλθει σε βαθιά κοινωνική και πολιτικοοικονομική κρίση. Κανείς μέχρι στιγμής δεν έχει αποδώσει τις ευθύνες σε αυτούς που χρέωσαν, καταλήστευσαν και κορόιδεψαν τον ελληνικό λαό. Ούτε ένας πολιτικός με σημαντική θέση υποτιθέμενης ευθύνης δεν μπήκε φυλακή. […]

Η κοινωνική αριστερά εμφανίστηκε όταν η λαϊκή εξουσία, η κοινωνική δικαιοσύνη και η απελευθέρωση από τα ξένα δεσμά ήταν ακόμα στη μόδα, χωρίς όμως σταθερή, ρεαλιστική πρόταση. Το όραμα υπήρχε, όμως δεν υπήρχε η πρόθεση αυτής καθαυτής της αλλαγής. Δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τον κόσμο παρά μόνο ως σύνολο κομματικού στρατού ψηφοφόρων. Το ΠΑΣΟΚ θέλησε με τον Αντρέα Παπανδρέου να απομονώσει προς το συμφέρον του όλες εκείνες τις δυνάμεις οι οποίες δεν εκφράστηκαν από τις κομμουνιστικές φράξιες και την καθαρή αριστερή «κριτική». Από την πρώτη στιγμή αποθέωσε με λαϊκίστικο τρόπο την απομόνωση της χώρας από ξένα «διευθυντήρια», με κυρίαρχη άποψη την έξοδο από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ. Φυσικά και αυτό ήταν πρόσχημα για μεγάλη συσπείρωση των δυνάμεων αυτών. Κανένας μα κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί τι θα γινόταν όταν η πρώτη λεγόμενη σοσιαλιστική κυβέρνηση αναλάμβανε για πρώτη φορά την εξουσία. Επρεπε να «επιβραβεύσει», τους υποστηρικτές του ή όχι; Τότε όλοι και ειδικά οι κοινωνικοί φορείς δεν ρώτησαν και δεν ήθελαν να μάθουν αν υπήρχε ουσιαστικά αυτή η δυνατότητα. Η οικονομική κατάσταση επιδεινώθηκε… […]

Η άθλια κατάσταση [πάντως στην οποία έχει οδηγηθεί σήμερα η χώρα], δεν μπορεί να αποδοθεί σε ένα μόνο πολιτικό πρόσωπο. Εξάλλου, η λειτουργία του πολιτικού συστήματος είναι αποτέλεσμα της νοοτροπίας του έλληνα πολίτη, ο οποίος από τη μία θέλει να είναι επαναστάτης και από την άλλη, όταν βολευτεί, κωφεύει στα περαιτέρω. Αν προσβληθούν τα κεκτημένα, η επανάσταση επιστρέφει ξανά. Πραγματικά αυτό δεν μπορεί να προφέρει στις μελλοντικές γενιές, γιατί πολύ απλά οι ζώντες επαναστατούν για τον εαυτό τους και μόνο.

Δεν έχει το δικαίωμα κανείς σήμερα να θεωρεί τον εαυτό του αριστερό όταν η ίδια η έννοια της αριστεράς έχει αποτύχει παντελώς σε όλα τα επίπεδα. Πολύ απλά γιατί δεν έχει πρόταση που να μπορεί να πραγματωθεί παγκοσμίως και ειδικότερα στην Ευρώπη. […] Νέες έννοιες, πέραν της Σοσιαλδημοκρατίας, της Αριστεράς ή του μεσαίου χώρου, πρέπει να αναδυθούν από την κοινωνία. Οι παλιές πολιτικές πρακτικές έχουν πεθάνει. […]

Ο Αριστοτέλης Δεληγιάννης είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Θεσσαλονίκη.