Της αΓΑΠούλας

αίματα

Αγαπητή Φοίβη,

Μερικά σχόλια στη στήλη της Τετάρτης.

1. (Στατιστική) Νομίζω ότι ο επιστολογράφος έκανε μια καλή ανάλυση για τις διαπλοκές της στατιστικής. Τα άλλα που αναφέρεις στο σχόλιό σου είναι εικασίες. Εκεί κάνεις και μια σύνδεση που προκαλεί απορία.

2. (Της οξείας ξερολίασης…) Γιατί να μη μάθουμε ότι η εταιρεία φύλαξης στην Εθνική Πινακοθήκη ήταν ιδιωτική; Είναι ο ιδιωτισμός η ιερή αγελάδα της χώρας μας; Μόνο το «δημόσιο» πρέπει να επικρίνεται και να λοιδορείται για ανικανότητα;

Φαίνεται ότι η γνωστή «κόντρα» επιδρά στην ευθυκρισία.

Πέτρος Βέργουλας

ΥΓ: Δεν ανήκω στους θαυμαστές

του ΓΑΠ.

Ωραία σύνδεση – ή μάλλον συνδέσεις -, αγαπητέ Πέτρο. Αυτή φαντάζεστε προφανώς πως δεν προκαλεί απορία; Από την ιδιωτική εταιρεία φύλαξης της Εθνικής Πινακοθήκης (που έχει αναφερθεί επανειλημμένα σε όλα τα ρεπορτάζ και δεν σας το απέκρυψε κανείς, ούτε την παρουσίασε καθ’ όσον γνωρίζει η στήλη ως ιερή αγελάδα – πόσω μάλλον ως ιερό τσιουάουα!) στον ΓΑΠ. Παρότι αυτά τα μακρινάαα πηδηματάκια – σε συνδυασμό με τις αγελάδες – έναν μικρό ίλιγγο τον προκαλούν, δεν μπορεί παρά να μείνει μετέωρο στον αέρα το απλούστατο ερώτημα: Αν δεν ήταν ιδιωτική η εταιρεία, δεν θα γινόταν η κλοπή; Οσο για το Δημόσιο, δεν επιτρέπεται σ’ αυτή τη χώρα να λοιδορείται για τίποτα. Αλλωστε είναι εκείνο που ως περήφανος καταφερτζής βγαίνει πάντοτε λάδι. Ακόμη και με Μνημόνια. Ακόμη και με τρόικες. Ακόμη και με κρίση και περικοπές. Εδώ ακόμη και τις πολυθρύλητες εφεδρείες τις πάγωσαν. Και τα ενιαία μισθολόγια ισχύουν μόνον για κάποιους. Και οι απολύσεις – συνταγματικές ή μη – μόνον για τους ιδιωτικούς είναι. Και η ανεργία. Και η πείνα. Και η ανέχεια. Και το… κάτω από τα όρια της φτώχειας. Οσο για τα τελευταία σας σχόλια, γιατί δεν γράφετε μια ολόκληρη επιστολή να εξηγήσετε και στους υπόλοιπους αναγνώστες ποια ακριβώς είναι η «κόντρα» και τι ακριβώς σημαίνει «δεν ανήκω στους θαυμαστές του ΓΑΠ»; Θα ήταν, αν κρίνω από την παρούσα επιστολή, γλαφυρότατη.

Φτερά και πούπουλα στον αέρα

Αγαπημένη μου Φοίβη, γεια σου.

Ακουγα το πρωί έναν ελαφρύ ποπ ραδιοσταθμό. Μια ελαφριά ραδιοπαραγωγός στο ελαφρύ της μικρόφωνο είπε, ανάλαφρα: «Μωράαα μου, ο 14ος και ο 13ος μισθός φεύγει, η τρόικα έρχεται. Γιούπιιι!»

Μήπως το καταλαβαίνετε εσείς αυτό το ελαφρύ αστείο;

Βλάσης Κασαβέτης

Αυτά τα ραδιοφωνικά από την κάθε καρακαλτάκα που παίρνει μικρόφωνο (όχι πως πάνε πίσω οι τηλεοπτικές καρακαρακαλτάκες), αγαπητέ Βλάση, ίσως χρειάζονται και λίγο γαργάλημα με ελαφριά φτερά και πούπουλα για να φέρουν χαμόγελο. Ισως και πίσσα και πούπουλα!

Ελάτε να βάψουμε τα φανάρια πράσινα!

Προς Φοίβη.

Επειδή τελευταία έβλεπα να γράφεται ότι οι Ελληνες έχουν σταματήσει λόγω κρίσης να εφευρίσκουν ανέκδοτα, θα ήθελα να σας ενημερώσω πως με την υπόθεση Κουλούρη έχει γίνει χαμός.

Ιδού και ένα μικρό δείγμα (τα υπόλοιπα δεν μου επιτρέπει η ανατροφή μου να τα παραθέσω):

– Ο σωστός ο Πασόκος τα φανάρια τα βλέπει όλα πράσινα.

– «Ο κ. Κουλούρης αφέθηκε ελεύθερος επειδή το περιστατικό αποδόθηκε σε τροχαίο ατύχημα». Να δεις που στο τέλος θα φταίει ο μπάτσος.

– Κανένα κόκκινο φανάρι, κανένας βλοσυρός υπηρέτης της τάξης δεν μπορεί να σταματήσει την έφοδο του φλογερού επαναστάτη στην ουτοπία.

– Στη χώρα που εξέθρεψε χρόνια τη νοοτροπία του «you know who I am, μωρή», μας ξαφνιάζει το περιστατικό με τον Κουλούρη;

– Είπαμε: για μερικούς ανθρώπους ο ΚΟΚ είναι γλυκό.

– Δεν φταίει ο Κίμων. Αντίσταση στην παλινόρθωση του αυταρχικού κράτους έκανε. Βία στη βία του ΚΟΚ!

Με εκτίμηση, Ιωσήφ Βλάχος

Αχ, μην τα λέτε αυτά, αγαπητέ Ιωσήφ, και φέρνουν μια στεναχώρια, μα μια στεναχώριααα. Και κάτι αναμνήσεις, μα κάτι αναμνήσεις. Πόσοι δεν θυμούνται τον κυρ Κίμωνα να περνάει ολόκληρο καλοκαίρι – του 2003 – δίχως διακοπές για να τρέχει ως υφυπουργός Εμπορίου στις λαϊκές και να φωτογραφίζεται με τις τομάτες και τις τιμές τους;