Σήμερα τίποτα δεν θυμίζει το χθες. Το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009 σημείωσε μια μεγάλη εκλογική επιτυχία. Το εκλογικό σώμα ήθελε να βάλει τέλος στα πέντε χρόνια αδράνειας και απραξίας της διακυβέρνησης της ΝΔ. Η συντηρητική παράταξη φάνηκε κατώτερη των περιστάσεων. Δεν μπόρεσε να διαχειριστεί τα οξυμμένα προβλήματα, με πρώτα και κύρια αυτά της οικονομίας, θέτοντας σε κίνδυνο τις κατακτήσεις της χώρας. Το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε την εναλλακτική λύση. Προβάλλοντας το επιχείρημα «λεφτά υπάρχουν», εγγυώμενο τους μισθούς και τις συντάξεις, οι πολίτες πίστεψαν ότι με μια άλλη πολιτική διεύθυνση η χώρα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει επαρκώς τα πρώτα σημάδια της οικονομικής κρίσης και του μεγάλου ελλείμματος που άφησε η ΝΔ. Αποτιμώντας όμως σήμερα τα δύο τελευταία χρόνια αβίαστα μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι αυτά θα καταγραφούν ως τα πέτρινα χρόνια της Μεταπολίτευσης.

Η κυβέρνηση, μετά την εκλογή της, καθυστέρησε να πάρει τις αναγκαίες, έστω και επώδυνες, αποφάσεις και έπειτα από έξι μήνες αδράνειας και αντιφατικότητας οδήγησε τη χώρα στον αστερισμό του μηχανισμού στήριξης. Παγιδεύτηκε χωρίς προπαρασκευή και έγκαιρη προετοιμασία, χωρίς εναλλακτικές προτάσεις στις μονομέρειες του Μνημονίου. Η απουσία εθνικού σχεδίου για έξοδο από την κρίση ήταν προφανής.

Η χώρα βρέθηκε με το ένα πόδι στον γκρεμό, η οικονομία βυθίστηκε στην ύφεση, η κοινωνική συνοχή διερράγη, οι πολίτες οδηγήθηκαν στην απόγνωση, η πολιτική ηττήθηκε, η προοδευτική παράταξη υπέστη στρατηγική ήττα.

Μόλις το προηγούμενο καλοκαίρι, μετά τον ανασχηματισμό, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης άρχισε να καταρτίζει εθνική στρατηγική που οδήγησε στη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου. Ηταν το μείζον που μπορούσε να επιτευχθεί σε αυτή τη φάση και υπό αυτές τις συνθήκες και πρέπει να αναγνωριστεί στους συντελεστές της.

Αυτά τα πέτρινα χρόνια το έλλειμμα διακυβέρνησης ήταν πασιφανές. Η πολιτική διεύθυνση απούσα. Παρούσα όμως ήταν η αναποτελεσματικότητα που οδηγούσε στη λήψη αλλεπάλληλων σκληρών, οριζόντιων, αντιλαϊκών μέτρων. Η χώρα έχανε διεθνώς την αξιοπιστία της, με αποκορύφωμα την πρόταση για διεξαγωγή δημοψηφίσματος, που έθεσε σε αμφισβήτηση ακόμη και την ευρωπαϊκή ταυτότητα της Ελλάδας.

Διαπιστώνοντας τα αδιέξοδα που δημιουργούσαν οι πολιτικές και ο τρόπος διαχείρισης της κρίσης κατέθεσα από τον Μάιο την πρότασή μου για την ανάγκη σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης, εθνικής συναίνεσης, εθνικής σωτηρίας.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν μετά την εξαγγελία του δημοψηφίσματος και όσα διημείφθησαν στις Κάννες, όπου διαπιστώθηκε απ’ όλους ότι η έξοδος από την ευρωζώνη συνιστούσε άμεσο εφιαλτικό κίνδυνο, οδήγησαν εντέλει στη δημιουργία κυβέρνησης εθνικής συνεργασίας. Η ανάδειξη του κ. Λουκά Παπαδήμου στην πρωθυπουργία βρίσκεται σήμερα σε αρμονία με το λαϊκό αίσθημα.

Βέβαια η τρικομματική πολυμελής κυβέρνηση που σχηματίστηκε απέχει παρασάγγας από μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας που θα αξιοποιούσε και θα επιστράτευε όλες εκείνες τις δυνάμεις που διαθέτουν γνώση και εμπειρία, επιχειρησιακή ικανότητα και πολιτική επάρκεια. Σήμερα η χώρα δίνει μάχη επιβίωσης. Ολοι μας, και προπαντός οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, οφείλουμε να προτάξουμε το εθνικό συμφέρον έναντι του κομματικού και προσωπικού.

Η τελευταία κυβερνητική θητεία του ΠΑΣΟΚ το εξέθεσε ανεπανόρθωτα στα μάτια της κοινής γνώμης, με αποτέλεσμα τη χωρίς προηγούμενο πολιτική του καθίζηση. Το ρήγμα που έχει επέλθει στις σχέσεις του με τις δυνάμεις που το στήριζαν δεν μπορεί να επουλωθεί με επιφανειακές διακηρύξεις και δικαιολογίες.

Το ΠΑΣΟΚ σήμερα οφείλει να προχωρήσει σε μια τολμηρή αποτίμηση των δύο χρόνων διακυβέρνησής του, να παραδεχτεί τα λάθη, τις στρεβλώσεις, τις παραλείψεις και τις ανεπάρκειές του. Ολοι όσοι συμμετείχαν ή στήριξαν τη διακυβέρνηση έχουμε τεράστιες ιστορικές ευθύνες, που κυρίως χρεώνονται σε όσους έλαβαν τις κρίσιμες αποφάσεις. Βεβαίως οι ευθύνες είναι ευθέως ανάλογες με τη θέση που βρίσκεται ο καθένας στην ιεραρχία της κυβέρνησης, του Κοινοβουλίου, του κόμματος. Με δεδομένο ότι στις δημοκρατίες κριτήριο της επιτυχίας ή αποτυχίας είναι η αποδοχή του λαού, αλλά και η πορεία της χώρας, όλοι οφείλουμε να εξαγάγουμε τα σκληρά συμπεράσματα που θέτει αμείλικτα η πραγματικότητα.

Το ΠΑΣΟΚ οφείλει κυρίως να μιλήσει πολιτικά, να συζητήσει με ψυχραιμία και νηφαλιότητα για το τι μέλλει γενέσθαι. Να αποφασίσει με ποια ηγεσία θα οδηγηθεί στις εκλογές. Δεν μπορεί να μένει άλλο ακέφαλο. Αλλωστε το κενό ηγεσίας του έχει δυσμενή αντανάκλαση στις προσπάθειες της χώρας να αποφύγει την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.

Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι προσωπική υπόθεση κανενός. Το αντιλαμβάνεται ο λαός, οι ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, οι μη προνομιούχοι – άλλωστε αποτελεί «σπίτι τους». Δεν μπορεί ο ετεροχρονισμός, οι πράξεις ή η απραξία να κρατούν τη μεγάλη προοδευτική και δημοκρατική παράταξη καθηλωμένη, αμήχανη και αδρανή. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ καλείται να δρομολογήσει όλες εκείνες τις διαδικασίες που προβλέπει το καταστατικό του κόμματός μας. Το επιβάλλουν το βαρύ όνομα που φέρει, αλλά και η υστεροφημία του. Οφείλει να ανοίξει τις διαδικασίες εκλογής νέου προέδρου το συντομότερο δυνατό. Αλλως, είναι ορατός ο κίνδυνος να καταγραφεί στην ιστορία της δημοκρατικής παράταξης ως άλλος Ηρόστρατος.
Ο Δημήτρης Λιντζέρης είναι βουλευτής Β’ Πειραιώς του ΠΑΣΟΚ.

«ΤΑ ΝΕΑ» δημοσιεύουν απόψεις των αναγνωστών τους για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και της Σοσιαλδημοκρατίας. Μπορείτε να λάβετε μέρος κι εσείς στον διάλογο αποστέλλοντας την άποψή σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση της εφημερίδας

taneagram@dolnet.gr ή στην ταχυδρομική διεύθυνση «ΤΑ ΝΕΑ», Μιχαλακοπούλου 80, ΤΚ 115 28, Αθήνα με την ένδειξη ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ. Προϋπόθεση δημοσίευσης της γνώμης σας είναι η συντομία και η

σαφήνεια. Είναι αναγκαίο το πλήρες ονοματεπώνυμό σας και ένα τηλέφωνο επικοινωνίας.

Τελευταία Νέα