Εγώ θα σας ρωτήσω κι εσείς να μη μου απαντήσετε. Για ποιο λόγο πρέπει να γιορτάζεται η επέτειος του Πολυτεχνείου στη Σχολή Ευελπίδων; Α: Για να μυηθούν οι μαθητές στην πρόσφατη πολιτική ιστορία. Β: Για να σπάσουν τη ρουτίνα του «τώρα τρέχουμε». Γ: Γιατί είναι μια καλή ευκαιρία να ακούσουν εκτός από Νατάσσα Θεοδωρίδου και λίγο Μίκη Θεοδωράκη. Δ: Γιατί τα αιτήματα του Πολυτεχνείου παραμένουν ακόμη ανεκπλήρωτα.
Οποιο από τα παραπάνω και αν ισχύει το βρίσκω άσκοπο, υποκριτικό και λιγάκι επικίνδυνο. Το παρατράγουδο των περασμένων ημερών δεν βοηθάει να δούμε πίσω από τα αδιαφανή στόρια των στρατιωτικών σχολών. Ισα ίσα που θολώνει την αντίληψη που έχουμε για το τι διαμείβεται εκειπέρα μέσα και μας επιτρέπει να υποθέτουμε τα μύρια όσα.
Προσωπικά θα προτιμούσα οι ωραίοι ανθυπολοχαγοί με τα σακβουαγιάζ, που βλέπω κάθε Σάββατο απόγευμα να ψάχνουν για ταξί, να κρατηθούν μακριά από όλα αυτά και να συγκεντρωθούν στα μαθήματά τους. Το πολύ να γιορτάζουν την Αγία Βαρβάρα που είναι και του Πυροβολικού. Τα υπόλοιπα θα τα γιορτάσει η Ιστορία. Αν την αφήσουν ποτέ οι πανηγυριστές ή οι δολιοφθορείς της.