Προκάλεσε σπασμούς ενθουσιασμού στο αμερικανικό κοινό, αλλά και στη βιομηχανία της μουσικής σοουμπίζνες καθώς αναβίωσε βήμα βήμα τις σημαντικότερες παγκόσμιες επιτυχίες της, εκείνες που αποτέλεσαν τα ισχυρά της θεμέλια. Το τηλεοπτικό μιούζικαλ «Glee», που φέτος προβάλλεται από κανάλι της Nova κάνοντάς μας να ζηλέψουμε την τόσο σύγχρονη, αιρετική ματιά του σεναρίου στην αποδοχή της διαφορετικότητας, τη χιουμοριστική μαεστρία με την οποία δένονται σε ένα τηλεοπτικό προϊόν οι βασικές αρχές της τηλεόρασης, το συναρπαστικό θέαμα και ακρόαμα με τις σημαντικότερες κοινωνικές αξίες, χωρίς ούτε κατ’ ελάχιστον να διολισθαίνει σε ύφος διδακτικό ή συναισθηματολαγνικό. Το αντίθετο αποδεσμεύει τον θεατή από οποιαδήποτε συναισθηματική φόρτιση και ενοχή με τέτοιο σαρκαστικό χιούμορ που μοιάζει ορισμένες στιγμές να ξεπερνά τα όρια του σεβασμού στη διαφορετικότητα, αλλά ακριβώς γι’ αυτό την τοποθετεί στις πραγματικές διαστάσεις της μακριά από την ηθικοπλαστική θρησκοληψία της υποτιμητικής εντέλει «φιλανθρωπίας» που έχει τη ρίζα της στη λύπηση. Ενας παράδοξος ύμνος στο κάθε είδους ελάττωμα, φυσικό ή του χαρακτήρα, που αποκαθίσταται μέσα από ένα και μοναδικό ανθρώπινο γνώρισμα κοινό για όλους, την ανάγκη για δημιουργία. Την ίδια στιγμή το «Glee» είναι και μια αιρετική σάτιρα για την αμερικανική σοουμπίζνες και τα γλυκανάλατα μιούζικαλ.