Τι μας συμβαίνει; Μέχρι προχθές πηγαίναμε για φούντο αλλά σωθήκαμε, ανήμερα του Ευαγγελισμού. Το είδαμε στην τηλεόραση, το έγραψαν και οι εφημερίδες. «Οι κόποι και οι θυσίες του ελληνικού λαού πιάνουν τόπο», δήλωσε ο Πρωθυπουργός. Τα νέα είναι εξαιρετικά, ιδιαίτερα αν οι κόποι και οι θυσίες πιάνουν τόπο πριν ακόμα γίνουν. Ο Πρωθυπουργός γνωρίζει τα πράγματα καλύτερα απ΄ όλους μας. Μας παίρνει συνέχεια μαζί του και μας ταξιδεύει σ΄ ολόκληρο τον κόσμο. Στις διεθνείς συναντήσεις με τους διεθνείς ηγέτες, ανάμεσα σε φλας και σωματοφύλακες με υπηρεσιακά καρτελάκια, παίζεται και κερδίζεται η τύχη μας.

Καταφέραμε να μετατρέψουμε την αδυναμία σε αρετή. Η ευρωπαϊκή αλυσίδα χαλυβδώθηκε από τον πιο ασθενή κρίκο της.

Όλα αυτά ακούγονται κάπως σαν το παραμύθι με το πριγκιπόπουλο που τράβηξε το Εξκάλιμπερ από τον βράχο. Αλλά το μέλλον δεν προδιαγράφεται εξίσου μυθικό. Ζήσαμε τον μύθο μας στην Ευρώπη, αλλά θα πρέπει να ζήσουμε τη ζωή μας στην Ελλάδα.

Τώρα που πήραμε τη στήριξη όλου του κόσμου, που μας άπλωσαν δίχτυα κάτω από τα πόδια και μας άφησαν γεμισμένα όπλα στο τραπέζι, βρισκόμαστε πιο μόνοι από ποτέ: υπόλογοι σε όλους και αντιμέτωποι με τον πραγματικό μας εαυτό.