Η γαλλογερμανική συμφωνία- αλεξίπτωτο για την Ελλάδα (και όποια άλλη χώρα της Ένωσης βρεθεί στο χείλος της χρεοκοπίας) δικαιώνει κατ΄ αρχήν τον κ. Παπανδρέου και τη σκληρή προσπάθειά του να βρεθεί μία ευρωπαϊκή απάντηση στους κερδοσκόπους. Και ανεξαρτήτως του πόσο αποτελεσματική θα είναι αυτή συμφωνία (η απάντηση θα δοθεί από Δευτέρα που θα βγει να δανεισθεί η Ελλάδα) δείχνει ανάγλυφα ότι ακόμη και μια μικρή χώρα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση με μια δραστήρια και αποτελεσματική πολιτική ηγεσία μπορεί να πετύχει σημαντικά οφέλη για τα συμφέροντά της.

Συγχρόνως, όμως, η σφραγίδα Μέρκελ στη συμφωνία δείχνει τη νέα οπτική της Γερμανίας απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η συνδρομή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που επέβαλε η γερμανίδα καγκελάριος κάνει σαφές ότι η γερμανική πλευρά δεν είναι διατεθειμένη πλέον να συνεισφέρει για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση παρά το ότι ήταν- ώς τώρα- η πλέον ωφελημένη (οικονομικά και πολιτικά) από αυτήν.

Πολιτικά ωφελημένη διότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα αποτέλεσε την πολιτική νομιμοποίηση της Γερμανίας μετά τον πόλεμο- να μην ξεχνάμε ότι οι Ευρωπαϊκές Κοινότητες δημιουργήθηκαν στη δεκαετία του ΄50 και ως μία απάντηση στις θηριωδίες του ναζισμού, περιείχαν μάλιστα και ευρωπαϊκή συμφωνία για τον έλεγχο του χάλυβα στην Ευρώπη ώστε να μπορεί να υπάρχει έλεγχος σε κάθε χώρα που θα θέλει να κατασκευάσει μία πανίσχυρη στρατιωτική μηχανή.

Οικονομικά ωφελημένη διότι το ενιαίο νόμισμα βοηθά τις περισσότερο ανεπτυγμένες βιομηχανικές χώρες της Ένωσης εις βάρος των υπολοίπων αφού αφοπλίζει τους νομισματικούς μηχανισμούς άμυνας κάθε κράτους- μέλους απέναντι στις εξαγωγές των άλλων κρατών.

Αν όμως η Γερμανία, παρά τα μεγάλα οφέλη της, αντιμετωπίζει με τέτοιον απαξιωτικό τρόπο την Ευρωπαϊκή Ένωση (οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 40 % των Γερμανών επιθυμεί την αποχώρηση της χώρας από την ΟΝΕ) θα πρέπει τα υπόλοιπα κράτη- μέλη της Ευρώπης να αρχίζουν να σκέφτονται τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε- εάν μπορούσε- να επιζήσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα χωρίς τη συμμετοχή του Βερολίνου. Δυστυχώς η λογική της ρατσιστικής συμπεριφοράς απέναντι στις μικρότερες χώρες και της οικονομικής κυριαρχίας που αρχίζει να καλλιεργείται και πάλι στη Γερμανία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέες επικίνδυνες ατραπούς…