Αναζήτηση
Ένα μουσικό αφιέρωμα στον Αντρέι Ταρκόφσκι από το Κουαρτέτο του Γάλλου πιανίστα Φρανσουά Κουτουριέ, σε συνδυασμό με αποσπάσματα από τις ταινίες του που επιμελείται ο Αντρέι Αντρέγιεβιτς Ταρκόφσκι, ο 38χρονος γιος του, μας φέρνουν και πάλι κοντά στη σκέψη και τα όνειρα του μεγάλου Ρώσου σκηνοθέτη που έφυγε από τη ζωή το 1 986.
Γνωστός για τα υποβλητικά πλάνα του που χάνονταν στο άπειρο και τις μεταφυσικές ανησυχίες του, ο Αντρέι Ταρκόφσκι συνέδεσε τη ζωή του όσο λίγοι με την κινηματογραφική τέχνη. Το σοβιετικό καθεστώς τού δυσκόλεψε αφάνταστα τη ζωή αναγκάζοντάς τον τελικά να ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Ιταλία. Παρ΄ όλα αυτά, τα χρόνια που ακολούθησαν αναγνωρίστηκε η καλλιτεχνική του αξία και οι ταινίες του κέρδισαν τη μάχη με τον χρόνο.
Ο δευτερότοκος γιος του, Αντρέι, λίγο πριν από την παράσταση του Σαββάτου στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη», στο πλαίσιο του 1ου Φεστιβάλ ΕCΜ, μας ταξιδεύει στη μνήμη και τις επιθυμίες του πατέρα του.
Ο πατέρας σας στην καθημερινή του ζωή ήταν τόσο εσωστρεφής όσο έδειχνε; Ακριβώς το αντίθετο. Ήταν εξωστρεφής, μπορούσε να κάνει παρέα με οποιονδήποτε, αγαπούσε πολύ τα παιδιά και, γενικώς, ό,τι σκεφτόταν το έλεγε. Όλοι γνωρίζαμε τις ιδέες και τις απόψεις του για κάθε θέμα. Δεν είχε σκοτεινές γωνιές μέσα του.
Για ένα παιδί δεν ήταν λίγο «βαριά» η ατμόσφαιρα στο σπίτι; Καθόλου, ίσα ίσα που μεγάλωσα σε πολύ δημιουργικό περιβάλλον, περιστοιχισμένος από ενδιαφέροντες καλλιτέχνες. Ζούσα μέσα στην τέχνη. Ήταν πρόβλημα, ίσως, το να προσαρμοστώ στην πραγματικότητα- κάτι με δυσκόλεψε ιδιαίτερα.
Ο πατέρας σας προσαρμοζόταν εύκολα στη σοβιετική πραγματικότητα ή τα πράγματα για εκείνον ήταν τόσο δύσκολα όσο τα περιέγραφε στο βιβλίο του «Μαρτυρολόγιο»; Η ζωή του ήταν μια συνεχής μάχη με την κυβέρνηση. Παντού του έβαζαν εμπόδια. Φανταστείτε μόνο ότι ο «Αντρέι Ρουμπλιόφ» έμεινε στα συρτάρια επτά χρόνια προτού βγει στις αίθουσες. Ή ότι αναγκάστηκε να γυρίσει δύο φορές τον «Σ τάλκερ».
Γ ιατί γύρισε μόνο επτά ταινίες; Είχε πολλά σχέδια, θα ήθελε να γυρίσει πολύ περισσότερες, αλλά υπό εκείνες τις συνθήκες δεν μπορούσε. Ήταν ασφυκτικό το κλίμα για τον πατέρα μου, δεν τον άφηναν να δημιουργήσει. Υπέφερε από τη δαιδαλώδη γραφειοκρατία και από συνεχές στρες. Είχε την αίσθηση της αιώνιας καταδίωξης. Όχι τόσο από το ίδιο το κράτος όσο από το κέντρο κινηματογράφου, το οποίο για ανεξήγητους λόγους τον περιόρισε καλλιτεχνικά όσο περισσότερο γινόταν.
Του στοίχισε πολύ η εξορία του στην Ιταλία;
Άφησε τη Ρωσία για την Ιταλία, για να τελειώσει τη «Νοσταλγία», αλλά δεν ήταν στα πλάνα του να φύγει από τη χώρα του. Ήταν αυθεντικός Ρώσος, αλλά όχι Σοβιετικός όπως έλεγε ο ίδιος. Το ότι έμεινε μακριά από τον αγαπημένο του τόπο, ασφαλώς και του στοίχισε.
ΙΝFΟ
«Νostalghia- Song for Tarkovsky» το Σάββατο στις 23.00 στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη». Πληροφορίες στα τηλ. 213-2037.801, 819. Νωρίτερα, στις 21.00, το ντουέτο των Ιταλών Τζαν Λουίτζι Τροβέζι (κλαρινέτο) και Τζάνι Κόσα (ακορντεόν). Εισιτήρια: 45 ευρώ (για τις δύο συναυλίες).
Με μια ματιά
Πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 1986 στο Παρίσι.
Πατέρας του ήταν ο ποιητής Αρσένι Ταρκόφσκι.
Σκηνοθέτησε εφτά ταινίες: «Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν» (1962), «Αντρέι Ρουμπλιόφ» (1965), «Σολάρις» (1972), «Ο Καθρέφτης» (1974), «Στάλκερ» (1976), «Νοσταλγία» (1982), «Η θυσία» (1984).
Είχε δύο γιους, τον Αρσένι (γεννήθηκε το 1962) που τον έκανε με την πρώτη του σύζυγο την Ίρμα Ράους και είναι γιατρός και ο οποίος για δύο χρόνια είχε ζήσει και στη Θεσσαλονίκη και τον Αντρέι (γεννήθηκε το 1970)
που είναι σκηνοθέτης, κυρίως ντοκιμαντέρ και τον έκανε με τη δεύτερη σύζυγό του τη Λαρίσα Κιζίλοβα.
