Παρακολουθώ με αυξανόμενο θαυμασμό τον αμείλικτο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τη διαφθορά ο κ. Καραμανλής και ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης.

Τι θα έκανε ο ιδιοκτήτης μιας μεγάλης αλυσίδας fast food (ή μιας μεγάλης αλυσίδας σούπερ μάρκετ) αν μάθαινε ότι ένας από τους μεγαλύτερους προμηθευτές του κατέθεσε στο δικαστήριο ότι επί σειρά ετών λάδωνε διευθυντές της εταιρείας του για να τον προτιμούν; Στη διάρκεια των τελευταίων 15 ετών, ο προμηθευτής κατέθεσε ότι πλήρωσε 1 εκατ. ευρώ για το λάδωμα υπαλλήλων και διευθυντών της αλυσίδας.

Τι θα έκανε λοιπόν ο ιδιοκτήτης της αλυσίδας; Θα συνέχιζε να τον έχει προμηθευτή; Δεν θα απαιτούσε από τον προμηθευτή του αποζημίωση, τουλάχιστον ίση με το ποσό του λαδώματος (που θα μπορούσε να του έχει δοθεί ως έκπτωση αντί να την ενθυλακώσουν οι υπάλληλοί του);

Προφανώς όχι!, απαντά ο κ. Καραμανλής στα πλαίσια της αμείλικτης στάσης του απέναντι στη διαφθορά. Έμμεσα όχι λέει και ο κ. Παπανδρέου που θέλει να συσταθεί Επιτροπή που να εξετάσει πώς γινόταν το λάδωμα.

Αν έδινε την ίδια απάντηση ο ιδιοκτήτης της υποθετικής αλυσίδας, δεν θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος ότι ήταν και αυτός στο κόλπο; Ότι τα μοιραζόταν με τους διευθυντές του για ν΄ αποφύγει την Εφορία;