«ΦΕΥΓΩ ΜΕ ΤΟ ΤΡΕΝΟ
ΓΙΑ ΤΗ ΛΙΜΝΗΠΟΙΑ
ΛΙΜΝΗ;-/ ΓΥΡΙΖΟΥΝ
ΟΙ ΡΟΔΕΣ, ΓΥΡΙΖΟΥΝ
ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ./
ΒΓΑΖΕΙ ΚΑΠΝΟΥΣ ΤΟ
ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ./ ΣΦΥΡΙΖΟΥΝ
ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ
ΓΥΡΩ ΜΟΥ./ ΦΕΥΓΩ
ΣΑΝ ΣΦΑΙΡΑ. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
ΜΕΤΑΚΙΝΟΥΜΑΙ/
ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΤΙΠΟΤΑ
ΜΑΖΙ ΜΟΥ./
ΜΟΝΟ ΤΣΙΓΑΡΑ ΚΑΙ
ΕΝΑ ΠΑΚΕΤΑΚΙ ΜΕ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ
ΔΡΟΜΟ», ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΣ
Γενέτειρα: Αίγιο 1943 Σπουδές/Σταδιοδρομία: Σπουδάζει Οικονομικά στην Πάντειο. Επί σειρά ετών εργάζεται στην Ελληνική Ραδιοφωνία ως παραγωγός εκπομπών λόγου. Από το 1976 είναι σύμβουλος εκδόσεων στον «Κέδρο». Διδάσκει σε σχολή θεάτρου. Το έργο του έχει μεταφραστεί στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Τιμάται με το Κρατικό Βραβείο ποίησης το 1998. Ποιήματά του μελοποιεί ο συνθέτης Νίκος Καλλίτσης.

Το γνωρίζατε; Το 1971 ανοίγει μαζί με τον Θανάση Νιάρχο το βιβλιοπωλείο «Ηνίοχος» στη Σόλωνος, το οποίο αποτέλεσε στέκι συγγραφέων και καλλιτεχνών στα χρόνια της δικτατορίας.

Ut pictura poesis: Ο Κοντός είναι ένας από τους πιο αγαπημένους ποιητές των ζωγράφων. Συλλογές και ανθολογημένα ποιήματά του έχουν εικονογραφήσει, μεταξύ άλλων, ο Δημήτρης Μυταράς, ο Χρίστος Καράς, ο Μιχάλης Μανουσάκης και ο Γιάννης Ψυχοπαίδης.

Πορτρέτα φίλων: Οι σχέσεις του Κοντού με αγαπημένα του πρόσωπα- ποιητές, πεζογράφους, ηθοποιούς, σκηνοθέτες, ζωγράφους κ.λπ. – αποτυπώνονται σε πεζά κείμενα, άκρως πυκνά και ποιητικά, που συγκεντρωμένα σε δύο τόμους κυκλοφορούν με τον χαρακτηριστικό τίτλο, Ευγενή μέταλλα.

Σαγηνευτικός παραμυΚριτική θάς: Οι αφηγηματικές αρετές του και η ρηξικέλευθη φαντασία του αποκαλύπτονται για ακόμη μία φορά και στα δύο παιδικά βιβλία που έγραψε, Αριστείδης,ο μικρός ιπποπόταμος (2001) και Τα Χριστούγεννα έρχονται (2004).

ετυμηγορία: Αναμφισβήτητα κατέχει μια εξέχουσα θέση ανάμεσα στους ποιητές της γενιάς του ΄70. Με όπλο έναν (καρυωτακικής προέλευσης) αυτοσαρκασμό και χρησιμοποιώντας μια γλώσσα κρυπτική, αιχμηρή, εκ προθέσεως αντιποιητική και εντυπωσιακά παραστατική, σταδιακά διαμορφώνει μια χαρακτηριστική φωνή, η ιδιοτυπία και η δύναμη της οποίας βρίσκονται, όπως ορθά σημειώνει ο Βαγενάς, στον τρόπο με τον οποίο συνδυάζει την αμεσότητα του προφορικού λόγου με την ευρηματικότητα- γνώρισμα που λειτουργεί κυρίως στον τρόπο που ο Κοντός «εικονογραφεί» αισθήματα και σκέψεις. Μπορεί «κάθε πραγματικότητα να είναι αποκρουστική» (αποστροφή που θα συνυπέγραφε και ο αγαπημένος του Σαχτούρης), αλλά ο ποιητής ξέρει να δραπετεύει πάντα μέσω μιας μεταφοράς. Μας προσφέρεται το σκοτάδι του δωρεάν, γιατί μέσα σε αυτό κρύβεται η υπέρτατη διαύγεια. Βιβλιογραφία: Περιμετρι κή(1970), Το χρονόμετρο (1972), Τα απρόοπτα (1975), Φωτοτυπίες (1977), Στη διάλεκτο της ερήμου (1980), Τα οστά (1982), Ανωνύμου μοναχού (1985), Δωρεάν σκοτάδι (1989), Όταν πάνω από την πόλη ακούγεται ένα τύμπανο (1992, εικονογράφηση Δημ. Μυταράς), Στο γύρισμα της μέρας (1992), Ο αθλητής του τίποτα(1997), Πρόκες στα σύννεφα (1999), Η υποτείνουσα της σελήνης (2002), Προπονητής θανάτου (2005, αυτο-ανθολόγηση)- όλα από τις Εκδόσεις Κέδρος.

Στίχοι: «Θα φύγω με μια αρκούδα/ για το δάσος. Στο ξέφωτο/ θα παίξουμε τένις με το μηδέν».

Τελευταία Νέα