Αναζήτηση
«ΚΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ/
ΚΟΛΛΑΕΙ ΣΤΗ ΛΑΒΩΜΕΝΗ ΛΕΞΗ/ ΡΟΥΦΑΕΙ ΤΟ ΣΚΟΤΩΜΕΝΟ ΑΙΜΑ// ΒΔΕΛΛΑ», ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Γενέτειρα: Αθήνα, 1945 Σπουδές/ Σταδιοδρομία: Σπουδάζει νομικά και φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάζεται για μια επταετία ως δικηγόρος. Από το 1985 στέλεχος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Εκδότης και διευθυντής του περιοδικού Γράμματα και Τέχνες (1982- 1998), συνεκδότης του περιοδικού Σχεδία (1978-1979), υπεύθυνος, με τον Στ. Μπεκατώρο, των συλλογικών τόμων Κατάθεση 1973 και Κατάθεση 1974 και διευθυντής, με τον Αλ. Ζήρα, του περιοδικού κριτικής Κ. Στη λογοτεχνία εμφανίζεται το 1966 με τη συλλογή Ποιήματα. Είχε προηγηθεί η δημοσίευση ποιημάτων του στη «Φιλολογική Βραδυνή» του Μπάμπη Κλάρα. Τιμάται με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το Βραβείο Ποίησης του Διαβάζω (2001). Ποιήματά του έχουν μελοποιήσει ο Θ. Μικρούτσικος και ο Ν. Τάτσης.
Το γνωρίζετε; Επί μια πενταετία (1982-1987) υπήρξε παραγωγός, μαζί με τον Γιάννη Κοντό, της ιδιαίτερα επιτυχημένης ραδιοφωνικής εκπομπής «Πορτρέτα δημιουργών».
Κριτική ετυμηγορία: Σε γλώσσα πυκνή, κρυπτική, αμφίσημη, θραυσματική, έντεχνα απογυμνωμένη από λυρικές αποστροφές, συχνά ωμή και βίαιη, ο Παπαγεωργίου, ένας από τους πιο ξεχωριστούς ποιητές της γενιάς του ΄70, εξυφαίνει από συλλογή σε συλλογή το ιδιότυπο, λεπτουργημένο ποιητικό του σχέδιο. Το επώδυνο βιωματικό υλικό, οι εφιαλτικές μνήμες ενός τραυματικού παρελθόντος, η άρνηση μιας εύκολης απόδρασης από τον τραγικό κύκλο της ζωής- άρνηση ηθικής εντέλει τάξης- καθρεφτίζονται σε ποιήματα που έχουν επίγνωση των δυνατοτήτων και ορίων των λέξεων και φέρουν στο φως το ποσοστό εκείνο της αλήθειας που μπορεί ακόμη να μετουσιωθεί σε δραστικό λόγο. «Ποιος μιλά για νίκες. Το παν είναι ν΄ αντέξουμε», έλεγε ο Ρίλκε. Η φράση αυτή φαίνεται να συνοψίζει την ουσία της ποίησης του Παπαγεωργίου.
Βιβλιογραφία: Ποίηση: Οι πρώτες επτά συλλογές στον τόμο, Ποιήματα, 1972-2000 («Αλεξάνδρεια», 2004). Ακολουθούν η Κλεμμένη ιστορία («Κέδρος», 2000) και Το μαύρο κουμπί («Κέδρος», 2006). Πεζά: Το γιοτάπατο («Κέδρος», 1977), Των Αγίων Πάντων («Κέδρος», 1992), Άννα, τώρα κοιμήσου («Γνώση», 1995), Πήρε φως («Κέδρος», 1998), Αντί σιωπής («Ελληνικά Γράμματα», 2003). Δοκίμιο: Σημειώσεις πάνω στα «Τρία Κρυφά Ποιήματα» του Γ. Σεφέρη (1974), Προτάσεις επάνω στη «Σονάτα του σεληνόφωτος» του Γ. Ρίτσου («Κέδρος», 1981), Η γενιά του ΄70 («Κέδρος», 1989), Τα άδεια γήπεδα («Σοκόλης», 1995), Μονόλογοι και χειραψίες («Αλεξάνδρεια», (2003). Επιμελήθηκε τα Φιλολογικά απομνημονεύματα του Κ. Βάρναλη («Κέδρος», 1980). Ανθολογίες: Μαζί με τον Γ. Βαρβέρη εξέδωσαν την Ελληνική ποιητική ανθολογία θανάτου του 20ού αιώνα («Καστανιώτης», 1995) και με τον Β. Χατζηβασιλείου την Ανθολογία ελληνικής ποίησης του 20ού αιώνα, 1900-1920 («Κότινος», 2007).
Στίχοι: « Δεν είναι οι μέρες που θα ΄ρθουν τις άλλες τρέμω / Που ήρθαν και θρονιάστηκαν την αίγλη επετείων διεκδικώντας / Αυτές που βολεύτηκαν ανάμεσα στο χθες και το αύριο / Δεν χώρεσαν στο ημερήσιο σώμα τους / Το φως και το σκοτάδι τους δεν έλιωσε / Μες στην τακτή διάρκεια της ταφής τους ».
