Τέσσερα χρόνια Δεξιάς στη διακυβέρνηση ήταν φαίνεται αρκετά για να κάνουν τους πολίτες να αλλάξουν γνώμη. Η υποκριτική ηθικολογία, η ιδιοτέλεια και η διαφθορά, από κοινού με τον κομματισμό, τις πελατειακές σχέσεις και την ευνοιοκρατία, διέψευσαν γρήγορα τις υποσχέσεις στις οποίες στηρίχθηκε η πολιτική ηγεμονία της Ν.Δ. Οι νεοφιλελεύθερες προτεραιότητες στην οικονομία και οι αντικοινωνικές, όσο και αντιοικολογικές πολιτικές στην ανάπτυξη, όπως εκφράστηκαν με τις επιλογές της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους και της υποβάθμισης του δημόσιου χώρου, συνέβαλαν καθοριστικά ώστε να γίνει η μεγάλη στροφή.

Όπως καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις είναι η πρώτη φορά, έπειτα από πολλά χρόνια, που η εκλογική επιρροή της Δεξιάς υποχωρεί. Με τη δύναμη της Ν.Δ. και του ΛΑΟΣ να συρρικνώνεται κάτω του 35%. Αντίθετα, οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς βλέπουν τα ποσοστά τους για πρώτη φορά να περνούν μπροστά. Με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ να ξεπερνούν από κοινού το 40%42%.

Η τάση του εκλογικού σώματος είναι σαφής. Ακόμη κι αν το σημερινό, πράγματι μεγάλο ποσοστό του ΣΥΝ αποδειχθεί μακροπρόθεσμα συγκυριακό, η νέα πολιτική πραγματικότητα δεν πρόκειται να αλλάξει σημαντικά. Μένει να διαπιστωθεί αν η Κεντροαριστερά είναι πολιτικά έτοιμη να ανταποκριθεί στη νέα κοινωνική πραγματικότητα.

Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος είναι καθηγητής στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ