H υπόθεση Ζαχόπουλου έπληξε καίρια την κυβέρνηση στο πιο ευαίσθητο σημείο της: στην ηθική υπεροχή της. Και είναι η πρώτη φορά που οι ευθύνες ακουμπούν τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Καθώς ο πρωταγωνιστής της υπόθεσης ήταν άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης του και σημαντικό μέλος της γνωστής παρέας της Θεσσαλονίκης…

Ας υπερβούμε όμως προσωρινά αυτή καθ΄ εαυτή την υπόθεση του σκανδάλου κι ας προσπαθήσουμε να εξαγάγουμε πολιτικά συμπεράσματα από τον τρόπο με τον οποίο το περιβάλλον του Πρωθυπουργού χειρίστηκε την υπόθεση. Ο οποίος γεννά μια σειρά από σημαντικά και αναπάντητα για την ώρα ερωτήματα:

Αν πράγματι είχαν εξαρχής σκοπό να αποκαλύψουν το σκάνδαλο, γιατί απέκρυψαν την αλήθεια, παρουσιάζοντας την αποπομπή Ζαχόπουλου ως παραίτηση για λόγους υγείας;

Αν με συνέπεια εξαρχής υποστήριζαν την αρχή της «μηδενικής ανοχής στη διαφθορά», τότε γιατί το οπτικοακουστικό υλικό παρέμεινε επί μέρες στο Μαξίμου και παραδόθηκε στη Δικαιοσύνη εκ των υστέρων και μόνο όταν ο Ζαχόπουλος προέβη στο απονενοημένο διάβημα;

Γιατί ακόμη και μετά την απόπειρα αυτοκτονίας συνέχισαν να αποκρύπτουν όσα γνώριζαν για την υπόθεση, προσπαθώντας να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη και να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις για το σκάνδαλο; Και τι άλλο προσπαθούν να κρύψουν, δημοσιοποιώντας σήμερα τις ροζ πλευρές του σκανδάλου; Τις οποίες, ως γνωστόν, επιμελώς προσπαθούσαν να συγκαλύψουν πριν από την απόπειρα αυτοκτονίας;

Είναι δυνατόν το περιβάλλον του Πρωθυπουργού να προβάλλει ως πρόφαση τη… δημοσιογραφική δεοντολογία, προκειμένου να αποκρύψει από τη Δικαιοσύνη τις πραγματικές πηγές του; Τι απέγιναν οι υποσχέσεις για «διαφάνεια παντού»;

Γιατί οι μέχρι τώρα πολιτικοί προϊστάμενοι του ΥΠΠΟ, μεταξύ των οποίων κι ο Πρωθυπουργός, αφήνουν τον Ζαχόπουλο ακάλυπτο για όσα γράφονται εις βάρος του για αποχαρακτηρισμούς αρχαιολογικών χώρων προς όφελος ιδιωτών, για διασπάθιση δημοσίου χρήματος και απευθείας αναθέσεις έργων σε φιλικές εταιρείες; Και, τέλος, μήπως ήρθε η ώρα κάποιος να μιλήσει επιτέλους σ΄ αυτή την κυβέρνηση για τις αποχρώσες διαφορές μεταξύ ποινικών και πολιτικών ευθυνών;