Κέρδος ο διάλογος


Πρώτη φορά είδαμε καθισμένους στο ίδιο τραπέζι συγγραφείς και ισχυρούς του Τύπου και των ηλεκτρονικών μέσων. Αφορμή στάθηκε το διήμερο συνέδριο «ΜΜΕ και Λογοτεχνία» που οργάνωσε η Εταιρεία Συγγραφέων μαζί με τη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης, με στόχο να διερευνηθεί «το παρόν και το μέλλον μιας συμπόρευσης»… που θεωρήθηκε απ΄ όλους δεδομένη. Το κλίμα θερμό, χωρίς μεμψιμοιρίες και παράπονα (που συνηθίζουμε να ακούμε από τους ανθρώπους των γραμμάτων, οι οποίοι αισθάνονται μονίμως ότι απειλούνται) και με διάθεση διαλόγου ένθεν και ένθεν. Άλλωστε αυτό ήταν και το κέρδος της πρώτης συνεδρίας. Μιας συνεδρίας που χαιρετίστηκε με γενικότητες από τον υπουργό Πολιτισμού Μιχάλη Λιάπη και με αναφορές στα blogs από τον υπουργό Επικρατείας Θόδωρο Ρουσόπουλο, ο οποίος υποστήριξε τον λογοτεχνικό λόγο ως «μέσο αναστοχασμού και παράγοντα κύρους». Υποστηρίζοντας το βιβλίο και καλώντας συγγραφείς να συνεργαστούν συστηματικά με την εφημερίδα, αντέτεινε ο διευθυντής των «ΝΕΩΝ» Παντελής Καψής, δεν αποβλέπουμε στο κύρος όσο στο να ανοίξουμε θέματα που θα επιτρέψουν στους αναγνώστες να… ζήσουν καλύτερα! Να κάτι που έδωσε πάσα στον Μένη Κουμανταρέα και άναψε ο διάλογος τόσο με τους διευθυντές της «Ελευθεροτυπίας» και του «Ελεύθερου Τύπου» και τον πρόεδρο της ΕΡΤ όσο και με τους παρόντες συγγραφείς, που δυστυχώς ήσαν λίγοι.

Ακριβό μου φάντο


«Σαν λουλούδι μοιάζει», ψιθύρισε διπλανή μου κυρία.

«Σαν μίσχος το κορμί, σαν άνθος το λευκό κεφάλι». Κάπως έτσι φαίνεται πως ανθίζει η τέχνη στο νέο- πολύ νέο στην ηλικία- υπέρλαμπρο διεθνές αστέρι των Πορτογάλων, τη Μαρίζα. Φαντίστα που δεν της ταιριάζει ο τίτλος «η νέα Αμάλια Ροντρίγκες», γιατί έχει καταφέρει να αποτελεί είδος από μόνη της. Είναι απλώς η νέα βασίλισσα των φάντος. Που γέμισε ασφυκτικά το «Παλλάς» από ορκισμένους θαυμαστές της (κάπως έτσι βγήκαν όλοι στο τέλος) και κυρίως από συναίσθημα. Αίλουρος της σκηνής, με το ένα χέρι να κρατά το μικρόφωνο και το άλλο να λικνίζεται σε μια χορογραφία εσωτερικής έντασης, με το πρόσωπο να συσπάται και να αφηγείται εκεί που η γλώσσα δεν τα κατάφερνε, με το κορμί να χορεύει το αίσθημα κάθε τραγουδιού. Ακόμη και δίχως μικρόφωνο, με δύο κιθαρίστες, το γέμισε με την ερμηνεία της το «Παλλάς». Και το έριξε από το χειροκρότημα. Κουράστηκαν τα χέρια να επικροτούν, τα λαρύγγια από τα «μπράβο». Σπάνια έχουμε δει αυτού του βεληνεκούς- νέουςκαλλιτέχνες. Και θα είναι κρίμα να μην την ξαναδούμε, τουλάχιστον όσο συχνά τη βλέπουν μεγάλες αίθουσες της Υφηλίου- από το Κάρνεγκι Χολ ώς την Όπερα του Σίδνεϊ. Τα CD και τα DVD της είναι λίγα για να περιγράψουν αυτό που ζει κανείς με τη Μαρίζα στη σκηνή. Δυστυχώς και τα λόγια (τώρα που ξαναδιαβάζω το κείμενο)…

Σινε-παρασκήνιο


Για το κρατικό βραβείο σεναρίου του υπουργείου Πολιτισμού, τρεις ταινίες συναγωνίστηκαν κι έπεσαν παρά μία ψήφο πάνω στο νήμα: «Διόρθωση» του Θάνου Αναστόπουλου, «Uranya» του Κώστα Καπάκα από 78 ψήφους και ακολούθησε ο «Εl Greco» του Γιάννη Σμαραγδή με 77 ψήφους, ενώ την τέταρτη θέση κατέλαβε το «Straight story» των Βλαδίμηρου Κυριακίδη- Έφης Μουρίκη και την πέμπτη θέση το «Valse Sentimentale» της Κωνσταντίνας Βούλγαρη. Αντίθετα, το βραβείο σκηνογραφίας το κέρδισε θριαμβευτικά ο Δαμιανός Ζαρίφης για τον «Εl Greco» (124 ψήφοι), με δεύτερη την Όλγα Λεοντιάδου για την «Uranya» (75 ψήφοι). Κι αυτό, όχι γιατί ο Δαμιανός Ζαρίφης «έφυγε» από τη ζωή, αλλά επειδή, όντως, η δουλειά του ήταν μοναδική.