Ένα θέμα που είναι σύμφυτο με τον σχεδιασμό, νομικά δεσμευτικό, θεμελιώδης όρος για την κατάρτιση προγραμμάτων που επιδρούν στο περιβάλλον είναι η συμμετοχή στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων των ενδιαφερόμενων οργανώσεων και πολιτών.

Δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται από την Πολιτεία ως διαδικαστικό θέμα, ο διάλογος δεν μπορεί να είναι μόνο δημοσιογραφικός. Αποδείχθηκε ότι είναι ομόφωνα απορριπτέο το «ισπανικό» μοντέλο της πλήρους τσιμεντοποίησης των αξιόλογων παραλιακών μετώπων, όταν το ΥΠΕΧΩΔΕ απάντησε με δελτίο Τύπου στις αιτιάσεις που διατυπώθηκαν σε συνέντευξη Τύπου ότι προς τα εκεί κατατείνει το σχέδιο του ειδικού χωροταξικού πλαισίου για τον τουρισμό.

Η διαβούλευση πρέπει να αναδειχθεί σε μέσο επαλήθευσης προθέσεων και κριτηρίων, σε μέτρο μιας πιο «αντικειμενικής» προσέγγισης των επιπτώσεων από τις επιλογές που θα αποφασισθούν. Ο σχεδιασμός συνεκτιμά, σε κάθε περίπτωση, τις κοινωνικές, περιβαλλοντικές και οικονομικές παραμέτρους. Προς τα πού όμως δίνεται το βάρος, πώς κινείται ανάμεσα στον στόχο για «προώθηση της αειφόρου και ισόρροπης ανάπτυξης της χώρας» και αυτόν για «δημιουργία συνθηκών για την προσέλκυση σημαντικών, για την εθνική οικονομία, τουριστικών επενδύσεων»; Ξέρουμε πως αν υπάρξουν κενά ή παράθυρα στις γενικές κατευθύνσεις που απορρέουν από το γενικό και τα ειδικά χωροταξικά πλαίσια, αυτά θα λειτουργήσουν υπέρ μιας ταμειακής λογικής και μιας λογικής πίστης στους αυτοματισμούς της αγοράς και πιθανότατα ενάντια στην ονομαστική στόχευση των πλαισίων.

Ο Γιάννης Αλαβάνος είναι πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου

Τελευταία Νέα