Οφείλουμε χάριτες στον Αντύπα που έφερε το έργο στην Αθήνα και δίδαξε ρόλους, σπάνιο πράγμα πια στους καιρούς μας που επιστρατεύονται τερτίπια, φώτα, εφέ, σκέρτσα, χαριτωμενιές για να καλυφθούν οι αδυναμίες σκηνοθετών να διδάξουν, όπως οι παλιοί (ο Ευαγγελάτος, ο Βογιατζής, ο Αρμένης, ο Παπαγεωργίου, ο Βουτέρης, ο Αντωνίου) ρόλους. Μέσα στο έξοχα σημασμένο με πράγματα-σύμβολα χώρο του Πάτσα όπου η Καραΐνδρου βρήκε πάλι τον τρόπο να γράψει μουσική-όγδοο ρόλο, οι ηθοποιοί δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους. Ο Λεμπεσόπουλος με καινούργιο πρόσωπο και νέους ρυθμούς, η Ρ. Οικονομίδου συνταρακτικά λιτή, η Κοταμανίδου γυμνή ουσία, ο Μωρόγιαννης χάρμα ειρωνικής εγκαρτέρησης, η Κουλίεβα ένα τεντωμένο σκοινί ακροβάτη χωρίς δίχτυ ασφαλείας, ο Τσορτέκης στον καλύτερο ρόλο του και ο Κώστας Βασαρδάνης μια συνεχής υπόμνηση ότι μας επιφυλάσσει κι άλλες υποκριτικές εκπλήξεις.

Χρώμεθα θεάτρω ου ζηλούντι της των πέλας τέχνης ποιητικής και υποκριτικής.

Αφήστε τους μεμψίμοιρους να ψειρίζονται.

Τελευταία Νέα