Είναι άδικο για τον Άλαν Ρίκμαν να λένε ότι κάνει κατάχρηση στους μορφασμούς μπροστά στην κινηματογραφική κάμερα. Ο εξηντάχρονος ηθοποιός είναι ένα από τα πολύτιμα διαμάντια του αγγλικού θεάτρου που το Χόλιγουντ λατρεύει να παίρνει από τη σκηνή και να τα βάζει σε υπερπαραγωγές του. Η τελευταία του όμως συμμετοχή είναι ευρωπαϊκή και καλλιτεχνική: στην ταινία «Το άρωμα», που βασίζεται στο μπεστ σέλερ μυθιστόρημα του Γερμανού Πάτρικ Ζίσκιντ.

«Ένα από τα πιο ανησυχητικά σε αυτήν την ιστορία είναι ότι δεν υπάρχει βαθύτερο νόημα. Ο χαρακτήρας μου, ο Ρίτσις, βγαίνει απευθείας από την αφήγηση. Δεν χρειάζεται να γνωρίζω τον εσωτερικό κόσμο του. Είμαι ένας χήρος πατέρας, έχω μια όμορφη κόρη, την αγαπώ και πρέπει να την προστατεύσω από έναν δολοφόνο που κυκλοφορεί και σκοτώνει κορίτσια. Σε τέτοιους ρόλους υπάρχουν δυσκολίες καθώς οι μανιέρες κι οι γκριμάτσες δεν χρησιμεύουν σε τίποτα» εξηγεί ο Άλαν Ρίκμαν.

Το ρεπερτόριό του τον καθιέρωσε σε ρόλους «κακού». Όμως ο Ρίκμαν δεν έχει μόνο αυτό το χάρισμα. Έχει σκηνοθετήσει ταινίες και θεατρικά έργα. Έχει υποδυθεί τον Βαλμόν στις «Επικίνδυνες Σχέσεις», στη σκηνή του Βασιλικού Σαιξπηρικού Θεάτρου. Και η ανεπαίσθητη περιφρόνηση που δείχνει στις συναισθηματικές φορτίσεις τον έκανε να υποδυθεί ιδανικά τον σερίφη του Νότιγχαμ στην ταινία «Ρομπέν των Δασών: Πρίγκιπας των Κλεφτών», τον παγερό «εγκέφαλο» της ρώσικης σπείρας στο «Πολύ σκληρός για να πεθάνει» και τον κακό δάσκαλο Σνέιπ στις ταινίες Χάρι Πότερ. Πάντως ο Ρίκμαν δείχνει να έχει μαλακώσει τους τόνους των ρόλων του. Ιδιαίτερα στην ευάλωτη ερμηνεία του στην ταινία «Snow Cake» του Μαρκ Έβανς και στο «Άρωμα» του Τομ Τίκβερ.

«Ανακάλυψα τον εαυτό μου να θεωρεί τη Ράκελ Χέρτγουντ (την ηθοποιό που υποδύεται την κόρη του) “παγίδα”. Πρέπει να θυμάται κανείς ότι είναι ένα αξιολάτρευτο κορίτσι δίχως συναίσθηση της ομορφιάς της» λέει ο Ρίκμαν, ο οποίος προσπάθησε να παραμείνει στοργικός πατέρας.

Επόμενο βήμα του είναι η συνεργασία του με τον Τιμ Μπάρτον στα γυρίσματα του «Sweeney Τodd», παρέα με τον Τζόνι Ντεπ, την Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, τον Σάσα Μπάρον Κοέν του «Βorat». «Όταν όλοι αρχίζουμε να τραγουδάμε, νομίζω ότι ο Τιμ θα θέλει να το γυρίσει σε κινούμενα σχέδια. Αλλά το καλό με τα μιούζικαλ που γίνονται ταινίες είναι ότι έχεις πολλα κοντινά πλάνα και την κοπτοραπτική μεταξύ πρόζας και τραγουδιού».