«Δεν αξίζει να βγούμε ούτε στο Τσάμπιονς Λιγκ». H χθεσινή τοποθέτηση του

Γιάννη Γκούμα περιγράφει με μόλις οκτώ λέξεις, αλλά με τον πλέον κατάλληλο

τρόπο, την αγωνιστική παρουσία του Παναθηναϊκού στη φετινή χρονιά. Μια σεζόν

που άρχισε με τις καλύτερες προδιαγραφές για το «Τριφύλλι» και δείχνει να

κλείνει με περίσσια απογοήτευση και περισυλλογή. Το πού οφείλεται το ηχηρό

χαστούκι που δέχθηκε ο Παναθηναϊκός, έχει αναλυθεί ουκ ολίγες φορές και έχουν

ακουστεί διαφορετικές απόψεις με επικρατέστερη αυτή που μιλάει για σοβαρά λάθη

χειρισμού της διοίκησης, με δεδομένο ότι εκείνη αποφασίζει, εκείνη πράττει για

το καλό της ομάδας.

Τώρα που ακόμα και ο στόχος της δεύτερης θέσης, η οποία οδηγεί στο Τσάμπιονς

Λιγκ, φαίνεται να απομακρύνεται (μετά την απώλεια του τίτλου και του

Κυπέλλου), μπορούν πλέον όλοι να αντιληφθούν το μέγεθος του φετινού

στραπάτσου. Με παίκτες που ναι μεν είναι ταλαντούχοι, αλλά χρειάζονται πολλή

δουλειά. Και έναν προπονητή που μόνο γέλια προκαλεί όταν λέει ότι «χάσαμε από

μία ομάδα η οποία στην έδρα της νίκησε με τέσσερα γκολ την AEK και δύο τον

Ολυμπιακό». Ο Μαλεζάνι για μία ακόμα φορά απέδειξε πως ακόμα αγνοεί το μέγεθος

του συλλόγου που εκπροσωπεί, ενώ εξακολουθεί να πιστεύει στη βελτίωση.

Μα για ποια βελτίωση μιλάμε; Αυτή που η ομάδα κάνει άτυπα σερί και χάνει το

κρισιμότερο παιχνίδι; Και να περάσει ο Παναθηναϊκός στο Τσάμπιονς Λιγκ, είναι

διατεθειμένος να πάει στον πόλεμο με δίκαννα όταν οι άλλοι θα έχουν κανόνια;

Ας τα αντιληφθούν όλα αυτά οι υπεύθυνοι και ας πράξουν για μία φορά με βάση το

«πράσινο» συναίσθημα. Αν, βέβαια, το υπολογίζουν…