Αναζήτηση
Τι είναι άραγε περισσότερο ενδιαφέρον, όταν είναι ξεκάθαρο ποιες εκθέσεις
πρέπει να δει κάποιος ή όταν σχεδόν όλες «παίζουν»; Στην πρώτη περίπτωση
εντάσσονται συνήθως οι εκθέσεις των μεγάλων ονομάτων ή έστω των διαφημισμένων.
Στην επόμενη, όλοι οι άλλοι, τόσο αυτοί που είναι σημαντικοί αλλά ταπεινοί όσο
και εκείνοι που μιλούν με το αύριο και δεν τους καταλαβαίνει ακόμη κανείς και,
βέβαια, οι πολλοί υπόλοιποι που γεμίζουν τους υπέρ των εκατό εκθεσιακούς
χώρους της Αθήνας. Ναι, υπάρχει υπερπληθώρα εκθέσεων, παρά την οικονομική
κρίση. Πολύς κόσμος ζωγραφίζει ή πειραματίζεται, η ποιότητα έχει ανέβει πολύ,
ακόμη δεν έχει εφευρεθεί όμως κάποιος τρόπος που όλα αυτά θα «κοσκινίζονται»
ώστε να απομένει μια γενική αποτίμηση από τις εκθέσεις που έρχονται και
φεύγουν.
Στον σχετικά δύσκολο αυτό ρόλο βρισκόμαστε με τις εκθέσεις που σχολιάζουμε
σήμερα. Δεν είναι από αυτές που ξεσήκωσαν φασαρία, άλλες προέρχονται από νέους
καλλιτέχνες που ξεκινούν τώρα και οι άλλες από παλαιότερους, ποιοτικούς αλλά
«χαμηλών τόνων». Παραλείπουμε τις αναδρομικές των A. Ακριθάκη στο Κυκλαδικό,
A. Βουρλούμη στην Άστρα και B. Κυριάκη στη Δημοτική Πινακοθήκη, θεωρώντας ότι
– τουλάχιστον οι δύο πρώτες – αφορούν καλλιτέχνες που σχολιάστηκαν κατά κόρον
από τη στήλη και γενικότερα.
Ο Αλέξης Κυριτσόπουλος είναι ιδιόρρυθμος εικαστικός καλλιτέχνης, γνωστός και
ευδιάκριτος ως γραφή, αλλά μόλις πρόσφατα – με εκθέσεις στην Άστρα και τώρα
στη Σκουφά – απλώνει περπατησιά προκαλώντας εύλογη ανάγκη στο φιλότεχνο κοινό
να τον δει καλύτερα και βαθύτερα. Τα έργα του μικρά, φιλοτεχνημένα σε
σχεδιαστήριο μάλλον παρά σε πολυδιάστατο εικαστικό εργαστήριο, φτιαγμένα από
χρώμα και λιγότερο από σχέδιο, έργα αφηγηματικά, σχεδόν χαρούμενα, σαν παιδικό
παραμύθι, συχνά χιουμοριστικά. Ο Κυριτσόπουλος έχει δημιουργήσει σχολή χωρίς
να το θέλει μεταξύ ζωγράφων και εικονογράφων. Και είναι μια ζωγραφική που σε
κάνει να βλέπεις τις μορφές από πολλές πλευρές, σαν αναπτύγματα χρωματικών
επιφανειών.
H Αιμιλία Μπαντούνα εκθέτει τη «Χορογραφία», ένα πολύ καλαίσθητο περιβάλλον
από τα βασικά αντικείμενα που σχετίζονται με τον χορό, άλλοτε αυτούσια και
άλλοτε ζωγραφισμένα. H διαφάνεια είναι το δεύτερο γνώρισμα της δουλειάς της
αυτής, καθώς αντικείμενα και σχεδιάσματα μοιάζουν να αιωρούνται σε πέπλα
διαπερασμένα από φως. H όλη σύνθεση πολύ προσεγμένη, υπερβολικά θα έλεγα, σαν
να λείπει η δράση και η εναλλαγή καταστάσεων.
Ο Γιάννης Καστρίτσης έδειξε (Γκαλερί 3) γλυπτική και ζωγραφική μαζί με τίτλο
«Στη Μεγάλη Λακκούβα». Θέμα-μοτίβο μια γουρούνα και τα μικρά της, σε στάση
άκαμπτου στερεότυπου συμβόλου, τη μια σκαλισμένη σε ξύλο και σε φυσικές
διαστάσεις και την άλλη ζωγραφισμένη σε πίνακες μισορεαλιστικούς
μισοεξπρεσιονιστικούς. Ήταν μια έκθεση πολύ καλοστημένη, έβγαζε μια υπαίθρια
παγανιστική ατμόσφαιρα, θύμιζε λίγο Κόττη ή Τότσικα, αλλά ως τελική γεύση μάς
έμεινε μια αυτόνομη προσωπικότητα.
Νέος και σε πρώτη εμφάνιση ο Δημήτρης Ρόκκος (Έκφραση-Γραμματοπούλου), με
πολλές εικόνες υιοθετημένες από κόμικς και νεανική λογοτεχνία και με πολύ καλή
συνθετική πρακτική. Μοιάζει γεμάτος ταλέντο και θέληση. Νέος και ταλαντούχος
επίσης ο Παναγιώτης Αλεξίου (Αστρολάβος-Δεξαμενή). Πολύχρωμοι
πίνακες από μεγάλες φαρδιές πινελιές, χωρίς προκαταλήψεις ως προς την ένταση
του χρώματος και με θέματα από εσωτερικούς κατοικημένους χώρους.
INFO
Δημήτρης Ρόκος, ζωγραφική Βαλαωρίτου 9α, τηλ. 210-3607.598 (έληξε) * Γιάννης
Καστρίτσης, Γκαλερί 3, Φωκυλίδου 3, τηλ. 210-3608.984 (έληξε) *Αιμιλία
Μπαντούνα, Χώρος Τέχνης 24, Σπευσίππου 38, τηλ. 210-7217.897, μέχρι 1η
Απριλίου *Αλέξης Κυριτσόπουλος, Σκουφά 4, τηλ. 210-3643.025, μέχρι 24 Μαρτίου
* Παναγιώτης Αλεξίου, Γκαλερί Αστρολάβος-Δεξαμενή, Ξανθίππου 11, τηλ.
210-7294.342, μέχρι 7 Απριλίου
