«Το τραγούδι είναι μια ιστορία τριών ανθρώπων», έλεγε χθες ο Λευτέρης

Παπαδόπουλος. «Ο τρίτος είναι ο τραγουδιστής. Και την καλύτερη φωνή να έχει ο

τραγουδιστής, αν δεν τον διδάξει ο συνθέτης δεν μπορεί να πάει παραπέρα τα πράγματα»

Είναι από τους δίσκους που όποια πέτρα κι αν σηκώσεις στην Ελλάδα, είναι

δύσκολο να μη βρεις ένα – έστω – από τα 12 τραγούδια του από κάτω. «Γέλαγε η

Μαρία», «Ξημερώνει Κυριακή», «Το Άγαλμα», «Μέθυσ’ απόψε το κορίτσι μου» κ.ά.,

τραγούδια που συνδέθηκαν με μια συγκεκριμένη εποχή (τέλη του ’60), με

συγκεκριμένες φωνές – Πουλόπουλου, Κουμιώτη, Αστεριάδη – και σίγουρα με έναν

από τους πιο εμπορικούς δίσκους όλων των εποχών: Ο «Δρόμος» των Πλέσσα –

Παπαδόπουλου έχει ξεπεράσει προ πολλού τα 2.600.000 αντίτυπα (αποδεικνύοντας

ότι εμπορικό και ποιότητα δεν είναι απαραίτητα στα μαχαίρια).

Ο Γιάννης Κότσιρας και η νεαρότερη Ελένη Φωτιάδου ήταν οι φωνές που

συμμετείχαν στη συναυλία για τα 50 χρόνια του Μίμη Πλέσσα στη δισκογραφία,

πέρυσι στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. H συναυλία ηχογραφήθηκε και σήμερα ο

«Δρόμος» κυκλοφορεί ξανά με νέες φωνές και εξώφυλλο.

«Με τον Μίμη κάναμε πολλή παρέα εκείνη την εποχή», έλεγε χθες ο Λευτέρης

Παπαδόπουλος. «Εγώ είχα ένα μικρό γραφείο εκεί που έμενα και όλα ήταν χύμα

εκεί πάνω, χαρτιά, τσιγάρα, βιβλία, σημειώσεις… Ένα βράδυ που ήταν εκεί ο

Μίμης κι εγώ μίλαγα στο τηλέφωνο, έπεσε πάνω σε κάτι στίχους και κάτι χτύπησε

μέσα του. Κι εδώ είναι το ιδιοφυές με όσους γράφουν μουσική. Βρίσκουν κάτι που

τους ενώνει με τα πράγματα, ένα υπόγειο αυλάκι. Τότε μου ζήτησε τους στίχους

και μέσα σε μια βδομάδα – αν θυμάμαι καλά – είχε κάνει όλα τα τραγούδια».

Ουσιαστικά οι στίχοι του δίσκου ανακαλούν τα εφηβικά χρόνια του Λευτέρη

Παπαδόπουλου, γι’ αυτό κι έχουν μια εφηβική φρεσκάδα. «Ένα τραγούδι γράφω

διαρκώς σε όλη μου τη ζωή», έλεγε. «Για τη γειτονιά μου, τη μάνα μου, τους

ανθρώπους γύρω μου. Ο Μίμης ανακάτεψε αυτή τη φλογερή ιδιοσυγκρασία των στίχων

και την μπόλιασε με το μεγάλο ταλέντο του».

Μην τα βάλεις ποτέ με βιωμένες μνήμες, είχαν συμβουλεύσει κάποτε τον Μίμη

Πλέσσα. Ο πήχυς ήταν έτσι κι αλλιώς πολύ ψηλά και η απόφαση να τα βάλει κανείς

με τον Πουλόπουλο και την Κουμιώτη ήθελε πολύ γερούς παίχτες…

«Είμαι πολύ ευτυχής που, αν και δεν έχω τόσα χρόνια στον χώρο, είχα την τύχη

να πω τέτοια τραγούδια. Άλλοι παλεύουν πολύ περισσότερο για να το πετύχουν»

είπε ο Γιάννης Κότσιρας. Είπε επίσης ότι είναι πολύ καλό που δόθηκε η ευκαιρία

στην Ελένη Φωτιάδη «να αποδείξει πόσο σημαντική φωνή είναι».

«Τα τραγούδια ανήκουν στα παιδιά των παιδιών μας»

Ο Μίμης Πλέσσας αποφάσισε να τα βάλει με «βιωμένες μνήμες» στην περίπτωση του

«Δρόμου», γιατί όπως όλα τα μεγάλα έργα, έχει κι εκείνος… δρόμο μπροστά του.

«Μου φτάνει που δεν υπάρχει μέρος στη χώρα μας όπου κάθε βράδυ να μην

ακούγεται ένα από τα τραγούδια», είπε χθες ο συνθέτης. «Μου φτάνει που από τις

σημαντικότερες φωνές της νεώτερης γενιάς υποστήριξαν πριν από δύο χρόνια τη

συναυλία μου και ιδού το δισκογραφικό αποτέλεσμα». Αλλά αυτά τα τραγούδια δεν

ανήκουν πλέον ούτε στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, ούτε στον ίδιο. «Σήμερα τα

τραγούδια αυτά δεν ανήκουν σε κανέναν» είπε. «Μόνο στα παιδιά των παιδιών των

παιδιών μας».