Αναζήτηση
Ωραία τα λέει για τη σημερινή «γιορτή» στην «Καθημερινή» (5/3) η Χριστίνα
Δαμουλιάνου: «Την Τετάρτη 8 Μαρτίου 2006 – Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας – στη
χώρα μας, η μία στις τρεις γυναίκες είτε θα καγχάσει ειρωνικά για την
υποκρισία του εορτασμού της «ημέρας», που δίνει την ευκαιρία να επαναληφθούν
χιλιοειπωμένες καλές προθέσεις, είτε θα κρυφοκλαίει σε κάποια γωνιά του
σπιτιού της, ανακαλώντας στη μνήμη της τον σωματικό ή ψυχολογικό πόνο από τις
ανεξίτηλες πληγές που της προξένησε η βίαιη συμπεριφορά ενός άνδρα: του
συζύγου, του συντρόφου, του πατέρα, ακόμη και του αδελφού…».
Γράφει και άλλα η Δαμου-λιάνου. Αλλά, όσα και να γράψει κανείς, η – φριχτή –
πραγματικότητα δεν αλλάζει: οι γυναίκες τρώνε ξύλο, μέσα στα σπίτια τους, από
τους άνδρες τους! Κατά τη γνώμη μου, σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό που
προκύπτει από την έρευνα της Γ.Γ. Ισότητας (μία στις τρεις γυναίκες). Γιατί η
κακοποιηθείσα γυναίκα σπανίως καταφεύγει στην Αστυνομία για να καταγγείλει τον
«νταή» σύζυγό της. Φοβάται τις συνέπειες – την οργή του… κυρίου της! Αλλά
και την ειρωνεία του αστυνομικού, που θα της πει «έλα μωρέ, για ένα χαστουκάκι
πας να χαλάσεις το σπίτι σου;».
Ήταν μια εποχή, στη δεκαετία του ’80, που κάθε τόσο, με διάφορες αφορμές,
αναφερόμουν – σε κείμενα, συνέδρια, συγκεντρώσεις κ.λπ. – στο «γυναικείο
ζήτημα». Το ίδιο έκαναν και πολλοί άλλοι. Ποιο το όφελος; Ελάχιστα βήματα προς
τα εμπρός. Γιατί είναι βαθιά ριζωμένη, δυστυχώς, στις περισσότερες Ελληνίδες,
η πεποίθηση ότι… μειονεκτούν έναντι των ανδρών! Αυτό διδάχθηκαν από την
οικογένεια, το σχολείο, την κοινωνία!
Και δεν μιλάω, βέβαια, μόνο για τη βία. Μιλάω και για τη δουλειά, το
μεροκάματο, τις ίσες ευκαιρίες, τη σεξουαλική παρενόχληση. Μιλάω για τα
«κέντρα των αποφάσεων»: το χαμηλότερο ποσοστό γυναικών βουλευτών στην Ευρώπη,
το έχει η Ελλάδα! Αφήνω που οι εννέα στις δέκα Ελληνίδες είναι απρόθυμες – και
έχουν τα επιχειρήματά τους – να πάρουν μέρος στην εκλογική διαδικασία.
Ο αγώνας, όμως, συνεχίζεται. Και πρέπει να συνεχιστεί. Συμφωνώ με το παλιό
φεμινιστικό σύνθημα «8 Μαρτίου: δεν εορτάζουμε και δεν δεχόμαστε επισκέψεις».
Αλλά είναι απαραίτητο, κατά τη γνώμη μου, όσοι πιστεύουν στη δικαιοσύνη – και
ισότητα των δύο φύλων σημαίνει δικαιοσύνη – να εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία,
για να κερδηθεί έστω κι ένας πόντος στην πορεία προς αυτή την κατεύθυνση. Και
η 8η Μαρτίου είναι μια μικρή ευκαιρία.
